woensdag 30 mei 2012

Met vlag en wimpel

Wanneer dit seizoen voorbij is wil ik nog wel een keertje uitweiden over hoe ver je zou mogen gaan bij de bescherming van de natuur in boerenland. Dat kan best ver zijn, maar wanneer je in de buurt komt van natuur (ver)bouwen dan ben je over mijn grens. Maar nu nog even niet, nu eerst genieten. Om te beginnen van het weer en de kleur van het licht van deze avond. Van het struinen door dit weiland dat een echt weiland is i.p.v. een akker waarop gras wordt verbouwd. Een weiland dat met zo’n verscheidenheid aan alledaagse soorten planten is begroeit, dat je het een plantengemeenschap zou mogen noemen. In elk geval is het een vegetatie die blijft staan, ook al is het bijna 1 juni.

Van de gedeelde opwinding die zich van ons meester maakt, als weer die Gele kwikstaart uit de rand van dat greppeltje komt.  We hoeven het nest niet meer te vinden en weten genoeg: Stokken ruim om de deze plek zetten, zodat het nest na 1 juni niet wordt uitgemaaid en verder met rust laten. Van die Grutto die zo dichtbij op een paaltje komt alarmeren, dat hij het hele beeld van je telescoop vult.

Van de bevestiging dat je die schuin afvliegende Grutto goed had gezien; Jan's vijfde Gruttolegsel. Van de gedeelde spanning over de jeugdige maar domme stier die samen met een van zijn vriendinnen aan de verkeerde kant van het heining draadje is beland; wat gaat hij doen? Blijft in de buurt van z’n harem natuurlijk, zo zijn mannen. Van de frustratie over die lepe Tureluurs, die al bij de eerste kik als een schicht zijn verdwenen en kans zien om ongezien weer op hun nest te komen; het lijkt wel alsof ze door de grond kunnen kruipen, als mollen. Maar uiteindelijk weten we ook die twee nesten tussen de stokken te krijgen. En dan de roep van een Steenuil.
(Waarom we hier ook al weer lopen? Om hoge stokken met plastic vlaggen te plaatsen op de beide percelen die 1 juni worden gemaaid. Die moeten de Grutto- en Tureluurgezinnen op het idee brengen een veiliger (15 juni)-perceel op te zoeken).
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2012

zondag 27 mei 2012

Waaks

Na een zevendaagse werkweek is het vanavond goed toeven in de polder. Het is warm, zonnig en helder. Ik graaf het oude pallet uit de begroeiing van de slootkant en stut hem met twee heining paaltjes en creëer een uitzicht post met rugdekking. Een Tureluur op een paaltje begint gealarmeerd naar boven te kijken. Oorzaak: hoog over glijdende Buizerd. Er zijn meer gevaren voor de weidevogel kuikens. Blauwe reigers ontdek je pas als ze uit het riet stappen, op de bolle wieken gaan en de hele weidevogelgemeenschap achter zich aan krijgen. Kleine mantelmeeuwen krijgen ook escorte, maar vliegen traag en zonder aanstalten om te landen richting Lek; niet echt bedreigend. De volledige luchtmobiele brigade rukt echter uit wanneer een lichte Buizerd laag over de percelen kruist. Weer is er reigeralarm, maar nu achter me bij de buren.
Slapende waker
Een Grutto kiest positie op een paaltje voor me en steekt de kop in de veren. In mijn telescoopbeeld kan ik zien, dat hij nauwelijks een oog dicht doet. Een Tureluur komt poolshoogte nemen, schrikt van mij, slaakt een rauwe kreet en in minder dan tien seconden draaien acht (!!) alarmerende Tureluurs rondjes boven mijn provisorische “schuilhut”. De rust keert weer snel terug, maar niet voor lang. Er breekt een enorm tumult uit op het voorste perceel richting Overeind. De lichte Buizerd vliegt op met “iets” in zíjn poten en krijgt zo’n vijftien schreeuwende weidevogels achter zich aan. De Grutto voor me doet roepend nog een duit in het zakje maar blijft op zijn post.
Inderdaad; het gevaar komt van boven
De zon gaat bijna onder over weidevogelland. Ik tref Jan op het perceel waar deze week de koeien weer op gaan. Hij is van plan om op 1 juni de beide “1juni-percelen” te maaien. Tijd om hulptroepen te arrangeren en te proberen de weidevogel gezinnen daar uit te verdrijven naar het “15 juni land”.
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2012

zondag 20 mei 2012

Herrie


Na het maaien en kuilen in de afgelopen week is het op de meeste grasland  percelen in Polder Blokhoven oorverdovend stil geworden. En nu de kraaien en de kleine mantelmeeuwen de "restjes" hebben opgeruimd heeft de natuur op dit geelbruine land voorlopig weinig te zoeken.
 
Maar op een paar plaatsen in de polder is de sfeer nog heel anders: 
We kijken wat bezorgd naar de lucht in het zuiden; het rommelt richting Culemborg. Laten we maar snel het land op gaan want als deze buien de Lek oversteken kunnen we beter niet meer in het open land zijn. Het lukt ons niet om ongemerkt de polder in te lopen. Dat krijg je ervan wanneer je werk maakt van legsel bescherming en er boeren zijn die percelen later maaien voor hun  weidevogels. Dan komt de hele buurt graag bij je inwonen en neemt gelijk alle familie mee. Hier lopen meerdere paartjes Grutto’s, Kieviten en Tureluurs met jongen en dat zullen we weten ook. De vogels komen op ons af, slaan groot alarm en gebruiken daarvoor een frequentie en zoveel decibels dat je er tureluurs van wordt. De rust lijkt weer te keren wanneer we verder het land in zijn gegaan en Jan, nadat hij het heiningdraadje heeft verzet, op z’n weide-fiets terug naar de stal trapt. De vogels denken dan even dat het gevaar is geweken, maar zodra we ons bewegen komen ze weer in het geweer. Dit wordt niks en het weer wordt steeds dreigender; dan maar terug naar het betonpad. Maar zelfs tot vlak achter de erven komt een Tureluur ons nadrukkelijk inprenten dat we hier niet worden geduld.



We trekken ons verder terug totdat we met rugdekking van de mestsilo van de terugkerende rust kunnen genieten. De lucht blijft dreigen, maar het onweer komt de rivier niet over en drijft weg naar het oosten. Het wordt steeds stiller en de zon komt in het westen nog juist onder de wolken door. Een deel van buurman’s koeien neemt het zekere voor het onzekere en gaat terug naar de stal. Een Steenuil scheert voor ons langs en loert vanaf een bult rommel met scherpe gele ogen naar prooi. Het wit van jagende Visdieven steekt fel af tegen de donkerende lucht. Een Ooievaar wordt afgepoeierd wanneer hij huiswaarts keert richting Brink. Twee Kievit gezinnen scharrelen op het perceel voor ons, een ouder probeert haar jongen onder de vleugels te houden. Het gaat regenen; het sein om naar huis te gaan. We rijden samen nog een rondje over de Lekdijk in zeldzaam mooi licht.
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima


zaterdag 19 mei 2012

Kicken !!



Ongebruikelijke beelden vandaag op dit blog doordat een rondje polder stuit op de jaarlijkse Truckersdag-Houten. Wat een feestje is dat toch: Daverende herrie, glimmend gepoetste trucks uit vele jaarklassen en glimmende gezichten van de mensen met een beperking die meerijden. Kicken !!

19-05-2012; Stoppen en meegenieten
Maar in Schalkwijk kan ik kennelijk de (weide)vogels nooit helemaal ontlopen. Een boer die begaan is met zijn weidevogels schiet me aan. Enthousiast vertelt hij dat hij een Tureluurnest heeft gevonden dat door de vrijwilligers, die op zijn bedrijf zoeken, over het hoofd was gezien; Kicken. [Nee, we noemen geen namen :)]

Best lastig; zo'n Tureluurnest; onder rode pijl.

zaterdag 12 mei 2012

Later maaien


Er lijkt, na dagen van koel weer en plensbuien, een drogere periode aan te breken. De boeren kijken naar de lucht of op buienradar en bellen de loonwerker: “Kun je komen maaien”? De druk kan dan snel oplopen bij deze vrijwillige weidevogelbeschermer. Welke percelen worden gemaaid, hoeveel tijd heb ik nog om vermoedde nesten te vinden en te markeren? Maar vooral: hoe moet dat met de net uitgekomen kuikens? De eerste snede gaat er dit jaar relatief laat af en veel legsels zijn juist uitgekomen. Bewaakt en periodiek opgewarmd door de ouders sjouwt dat jonge grut nu rond. Op een van Jan’s percelen ligt een concentratie legsels, waartussen jonge Grutto- en Kievit-gezinnen rondsjouwen onwetend van wat hun boven het hoofd zou kunnen hangen. Net als vorig jaar is Jan zonder meer bereid dit perceel later te maaien zodat de weidevogels hier een extra kans krijgen hun jongen groot te brengen.
In die geruststellende wetenschap controleren Janek en ik alle nesten en zetten de legsels op de te maaien percelen ruim af met vier stokken. Ondertussen vinden we er nog legsels van een Tureluur en twee van een kievit bij die daardoor eveneens gespaard zullen blijven voor de agrarische activiteiten. In twee Kievietsnesten liggen juist uitgekomen kuikens. Heel apart is dat één kuiken zich niet lijkt te storen aan onze aanwezigheid en het alarm van zijn ouders. Hij klimt over z’n nestgenoten, die zich wel drukken vanwege het gevaar, heen (gele pijl) en verdwijnt tussen het gras (rode pijl). Zo’n kleine snuiter zal geheid kapot worden gemaaid als hij het verkeerde perceel kiest.

Onvoorzichtig Kievit kuiken...
....... gaat op sjouw.

Bij een oud hek op de scheiding met de buren is een goed plekje om de omgeving en waarnemingen op ons in te laten werken. Alle buurvrouwen komen tegelijk op bezoek.

Alle buurvrouwen tegelijk op de koffie.
 
Tussen de koeienpoten strijkt een paartje Gele kwikstaarten neer. Bij de buren is groot grutto alarm; die hebben daar duidelijk jongen. Weifelend maar toch overduidelijk dringt de zang van een Veldleeuwerik tot ons door. Twee Lepelaars trekken laag over in de richting van de Lek.