Een Groenling betrappen die met mos aan 't slepen is. Haar zien
“denken”: ”Niks bijzonders, heeft niks te betekenen”. En ja, ook die mooie
geelgroene man, die er praktisch naast zit te zingen, is natuurlijk geheel toevallig.
Opmerken dat de groep Scholeksters in de Buitenwaard al kleiner wordt (van 78, via 53 naar 23, in minder dan twee weken tijd), dat er al paartjes
in hun territoria zijn beland.
Snel de telscoop opstellen
bij de Steenwaard, om te puzzelen op
de kleurringen van een vogel in een groepje IJslanders (Limosa limosa ssp. islandica.)
Na al het gure, de
warmte op me laten inwerken en in de luwte genieten van een Tjiftjafje dat onbevangen steeds dichterbij
mij komt.
Me, samen met een bewoner,
bezorgd staan maken, over wie er in hemelsnaam hier nu in de polder loopt te knallen.
En woest, omdat ik even later de helft van een paartje Brandjes neergehaald zie worden,
en weet wat dat met de achterblijver doet.
Weer eens m’n driepootje
opstellen bij dat plasje, en verdwijnen, in de hoop dat de Dodaarsjes weer tevoorschijn komen. Die
weten beslist, dat die driepoot daar normaal niet staat.
Eindelijk eens een foto
maken van een Winterkoning. Zoals
die een takkenhoop verdedigd. Alsof het zijn huis is. Terwijl de Witte kwikjes er vast bij in gaan
wonen.
Een korte groet naar twee
“mannen in het groen”: “Mooi plekje heeft u daar” !
En nog eens zien dat de tinten van een Grutto opgaan in die van de vroege lente.
Ja, dat kon vandaag!
Alle teksten en foto's
©Sjerp M. Weima 2010 - 2020.
