Hoe mooi is een Roodhalsgans ?

Het is voor de vierde keer dit ganzenseizoen, dat er ineens een scheutje adrenaline wordt afgegeven tijdens het turven van de Brandjes: Kenmerken van een Roodhalsgans ! Warme rode kleur, donkere rug met strepen over de vleugels. Zo’n prachtig gansje brengt altijd een glimlach teweeg, ook al sta ik er in m’n eentje naar te kijken. 

261219; polder Oud-Sneekervaart. Roodhalsganzen zijn niet altijd makkelijk te ontdekken.

.. eenmaal gezien tussen de Brandganzen zijn ze schitterend.

Er is echter één maar. Ze zijn zo mooi dat ze vaak in gevangenschap worden gehouden, soms uit die gevangenschap ontsnappen en dan samen met Brand- of Rotganzen rond gaan zwerven. Zijn ze daardoor minder mooi? Zou kunnen. Het maakt voor mijn beleving uit of ze 5000km vanaf de Siberische toendra naar onze polder hebben gevlogen of ergens over het hek van een waterwildcollectie of kinderboerderij. "Je ziet niet alleen wat je ziet, maar je ziet ook wat je weet" (vrij naar Koos van Zomeren). Dus check ik zo mogelijk de poten op een aanwezige kwekersring. Wat eigenlijk een zeer tegenstrijdige bezigheid is: 1. Naar de poten van een gans kijken om ervan te kunnen genieten.  2. De áf-, i.p.v. áánwezigheid, van een plastic ring verhoogt hier de beleving.

Het paartje op 2^de kerstdag in de polder Oud-Sneekervaart  (Frl.) was mijn mooiste waarneming. Ineens twee Roodhalsjes in beeld, op vrij korte afstand van de Greene Dyk. Een paartje, beide niet geringd. En het hielp enorm dat er in het pak Brandganzen een vogel liep die geringd was op het eiland Kolguev. Dat is érg ver van hier én noordelijk. Vast samen opgetrokken. Het kan verkeren: Een extra bijdrage aan de beleving van de Roodhalsganzen door de plastic code ring bij een Brandgans.

Bij het exemplaar hier aan de Kaaidijk (polder Vuylcop) is het gras te hoog om de poten te kunnen zien. Maar waarom zou ik dat eigenlijk willen? Het is een prachtig volwassen beest. Gewoon genieten.

 Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2014 - 2020.

Waaks, maar rustig en trouw

Eerlijk gezegd: “Het viel wat tegen”. Tussen kerst en de jaarwisseling berichtten vrienden over hartverwarmende aantallen Kollen in Blokhoven met daartussen afgelezen kleurringen die interessante levenslopen onthulden. De lucht was die dagen een beetje vorstig blauw. Zelfs met een koortsig hoofd op de bank was mijn verlangen naar buiten niet weg te cijferen. Nu is het winderig, mistig en grijs. Ik treft een goeddeels lege polder aan. Slechts een 350 Kolganzen vind ik en mijn hoop is uiteindelijke gevestigd op de Zuwedijk. Daar houden de Toendrarietganzen zich tenminste aan de met hen afgesproken aanwezigheid en het is er stil. Dat past wel bij het karakter van deze ganzen; veel rustiger dan dat van Kolganzen, die zelden echt stil zijn. Hooguit zie je een korte schermutseling, na het binnen vallen van een nieuw groepje, om even de rangorde vast te stellen

02-01-20 Schalkwijk, polder Blokhoven - Zuwedijk; Toendrarietganzen.

Een Sperwerman schiet laag over het weiland naar een heiningpaal en laat zich aardig bekijken. Voor mij jaagt een Grote zilverreiger op muizen. Ik zie hem reageren op “iets” achter hem dat de Veldmuis verraadt die even later in z’n snavel wordt doodgeknepen.

 

Groepsgrootte (>10) van Toendrarietganzen jan 2014 - jan 2020

De Rietganzen zitten rustig in het gras, sommige met hun kop in de veren, maar steeds is er één vogel die op mij blijft letten. Gegeven de bewegingen die ik de natuur de laatste jaren zie maken, ben ik blij dat ze hier gewoon weer zijn. Ik weet eigenlijk niet beter. Een enkele Rietgans of een gezinnetje zie ik nog wel eens elders in de polder, maar eind november verschijnt hier aan de Zuwedijk het eerste groepje. In de jaren 2014 tot nu heb ik hun aantallen nauwkeurig bij gehouden op waarneming.nl. In loop van de winter zag ik de aantallen soms oplopen tot max. 710 vogels. De 57 vogels die ik nu (in januari !!) turf roepen dan ook wat ongerustheid op: “Effect van het vuurwerk of van de jagers die op oudejaarsdag de polder leeg hebben gedreven? Een agrariër die z’n geduld heeft verloren? Waar is de rest gebleven?

Locatie groepen (>10) van Toendrarietganzen, jan 2014 - jan 2020

In de late namiddag fiets ik over de Goyer- en Kanaaldijk-Z door naar huis, rijd nog even het Marckenburgsche pad op en verdraaid: Ganzen !! 353 Toendrarieten tel ik er. Voeg daarbij het feit dat ze hier ook  regelmatig zaten in de jaren dat ik mijn waarnemingen alleen op papier registreerde en dan klopt mijn wereld weer een beetje.

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2014 - 2020.