De tijd aan mezelf, een
laag sneeuw, windstille winterzon en minus 5 oC; zo is de polder op
haar mooist. Vanaf de Lekdijk kijk ik
over het landschap naar het oosten. In de verte de Schalkwijkse brug en de toren van st Michiel, wat dichterbij twee plukken ganzen die donker afsteken
tegen het sneeuwdek, daarboven draaien nog wat nieuwkomers. De plaatselijke
jager (nee ik noem hier geen namen) sluipt vanuit de bosschages van het Werk
aan de Groene Weg voorzichtig dichterbij. Onder zijn arm een dubbelloops ganzenroer.
Listig gebruikt hij daarbij de dekking van een groepje schapen en het betonnen
manschapsverblijf en verschuilt zich achter zijn brede baard. Ik
wacht het effect niet af en vervolg de dijk langs een dichtgevroren Steenwaard en landt bij de stoep van het
veer naar Culemborg.
Zes Kleine zwanen trekken over naar West. Brilduikers en Kuifeendjes
zoeken hun heil en voedsel op het open water van de rivier. Er rust een Grote zaagbek woerd op de stenen beschoeiing
van een krib. Een smalle strook langs het water zit volgepakt met Brandganzen. Zo in de sneeuw passen ze,
wat mij betreft, een stuk beter in dit landschap dan wanneer dat boerengroen
is. Ze rusten wat, ze poetsen en dreigen wat en grazen op hun buik. En wanneer de
ganzen zo liggend grazen dán weet je dat het echt winter is.
16-01-2013 Lek-uiterwaard; Brandganzen |
Alle teksten en foto's
©Sjerp M. Weima 2013
I have never seen more than one Barnacle Goose at any one time Sjerp.
BeantwoordenVerwijderenWhat a lovely sight to see a whole flock.