Verdwaalde gasten

Toen in de nacht van 23 augustus de wind naar het oosten begon te ruimen en flink aantrok zette ze een stroom trekvogels in beweging. Het leek wel of ze er op hadden gewacht. Op verschillende plaatsen in het land werd sterke trek vastgesteld van niet alledaagse soorten die door de straffe oostenwind naar onze streken  waren af gedreven (zie: SOVON nieuws 1 en SOVON nieuws 2). Ik was “helaas” verhinderd om te zien of polder Blokhoven haar deel er van mee kreeg, want was juist voor twee weken neergestreken in een andere polder; Eierland op Texel. Ons vakantieverblijf, met uitzicht op de waddendijk en De Cocksdorp, stond op minder dan 2 km van de vuurtoren, het noordelijkste puntje van het eiland. We zaten er als het ware middenin. De vogeltrek bedoel ik. Zangvogels die ’s nachts trekken om roofvogels te ontlopen, hebben overdag vast grond onder de pootjes nodig om rust, dekking en voedsel te zoeken. Die vinden ze niet in Noord- of Waddenzee, wel op de Waddeneilanden.  De Noordkop van het eiland werd bezet door kleine zangvogels: In Bramen en andere stekelstruiken wachten Grasmussen, Braamsluipers en nog kleinere zangertjes een volgende nachtelijke etappe af van hun lange reis.

25-08-2013 Eierlandse duinen Texel; Tapuit

Tapuiten en Gele en witte kwikstaarten dansen voor me uit op het fietspad. Jonge Gekraagde roodstaartjes zoeken naar voedsel op de paarde wei naast de reddingsbootschuur. Vogeltrek in de lucht; een heerlijk onrustig gevoel!

28-08-2013 Polder Wassenaar Texel; Gekraagde roodstaart.

28-08-2013 Polder Wassenaar Texel; Gekraagde roodstaart.

Het is weekeinde en dit stuk van het eiland staat er om bekend dat er tussen de vele “gangbare” soorten nog wel eens een verdwaalde zeldzame gast ontdekt wordt. Ik ben de enige niet die met verrekijker en scoop op pad is. Dat heeft beslist voordelen. Gedeeld enthousiasme kan dubbel plezier zijn. Zoals bij de jonge Roodpootvalk die op een heining bij boerderij Sebastopol is neergestreken en zich daar onder grote belangstelling bijzonder op z’n gemak lijkt te voelen.

 

25-08-2013 Eierlandse duinen Texel; Roodpootvalk in juveniel kleed.

Met een groepje enthousiastelingen ben ik getuige van zijn jacht op libellen en hoe hij zijn veren verzorgt. Prachtig dier: Pure, beetje exotische, schoonheid. En we winden ons gezamenlijk op over die fotograaf die toch net weer wat dichterbij moet dan de rest. Onder de aanwezigen ook vogelaars die absoluut meer van onderscheidende kenmerken weten en beter waarnemers zijn dan ik. En zonder die cruciale aanwijzing van een bedachtzame medestander had ik, een paar dagen later, mogelijk een juveniel Roze spreeuw gemist én had ik hem niet door kunnen geven aan twee Italiaanse vogelende gasten (vader en zoon).

Liefhebbers onder elkaar; dat is dus het punt niet. Maar op enig moment begint het te irriteren; weer iemand die met telelens van het pad af moet om een duintop te beklimmen en de boel verstoord, weer iemand die je ongevraagd aanschiet om mede te delen wat hij allemaal al “had”, weer die verdwaalde gasten met hoedjes in camouflage kleuren die op onmogelijke plaatsen opduiken. Waarom zijn we hier eigenlijk? Wordt er ook gewoon een beetje genoten heren en niet alleen gejaagd?

Gelukkig is er ook veel te genieten op plaatsen waar je het niet direct verwacht: Elke ochtend de kleine zangers in de wilgen bij ons zomerhuis. Een Koekoek die de mussen de stuipen op het lijf jaagt. Of van de schoonheid van een klein groepje jonge Goudplevieren dat op een avond  neerstrijkt op het landje naast ons huis; die goudkleurige fijne tekening, ik zal er nooit genoeg van krijgen:

24-08-2013 Eierlandse polder Texel; Goudplevier

Zondagmiddag werd aan de Westerweg een ploegwedstrijd met historisch materieel georganiseerd. Ik heb voldoende jeugd in agrarische omgeving doorgebracht om daar een geïnteresseerd kijkje te gaan nemen. Te jong nog om een Lanz Buldog echt in het werk gezien te hebben; het geluid klonk er niet minder om. Oud genoeg, dat wel, om het geluid van een Massey-Fergusson te kunnen onderscheiden van de Fordson Dexta. Hoe dan ook: Nu nutteloze kennis, waaraan je, net als aan de herkenning van vogelgeluiden, een hoop plezier kunt beleven. Het werd een melancholisch feestje van nostalgie en herkenning.

25-08-2013 Westerweg Texel; Ploegwedstrijd

Het werk en jurering worden zeer serieus genomen. Veel toeristen zijn er niet te bekennen hier op de graanstoppel. Dus ik voel me een beetje een verdwaalde gast. Maar voor ik er erg in heb word ik door de keurmeesters deelgenoot gemaakt van waar ze zoal op letten bij de openingsveur en het vervolg van de wedstrijd. Mocht ik ooit gaan emigreren naar dit eiland dan heb ik eindelijk dé manier gevonden om te integreren: Ik koop een oud trekkertje en meld me aan bij de “Oude trekker en motoren vereniging”.