Op drift door ijzel?

Tegen de somberte in hield de buienradar me droog tot tegen enen. Op een IJsvogel, in het riet boven de spoorsloot langs de Tetwijkseweg, mag je niet altijd rekenen. Zeker niet dat ie zo lang blijft zitten. En met zicht op een paar mooie clubjes Kolganzen, vanaf de kleine uitkijkbult daar, sta ik onverwacht lekker te vogelen. Het geluid van de Brandjes tussen dat van de Kollen maakt de sfeer net iets meer winters dan tot nu toe dit seizoen. Vier laag overtrekkende Kleine zwanen dragen zeker ook hun steentje bij.
 

Zo maar weer uit zicht.

Onder de Kolganzen een paar vogels met gecodeerde halsringen. Wonderlijk hoe bepaalde vogels, allang bekend van eerdere gelegenheden, steeds weer in beeld lopen, terwijl je bij andere individuen maar even de kans krijgt om de code te lezen waarna ze met geen mogelijkheid terug te vinden zijn. Eén, uit die laatste categorie, laat op geese.org een intrigerend lijstje met waarnemingen zien: Geringd in de Eempolder als jonge vogel op oudejaarsdag 2013, wordt hij pas vanaf oktober van afgelopen jaar een paar keer opgemerkt in NW- en ZO-Drenthe. Voor het laatst op oudejaarsdag bij Nieuw Schoonebeek. En nu hier. Dat is een heel ongebruikelijk patroon voor de Kollen die doorgaans in onze regio neerstrijken. Daarvan lopen lijntjes langs de grote rivieren, naar andere Utrechtse, Gelderse  en Brabantse polders en soms naar Friesland, maar deze beweging zag ik niet eerder.

Mijn moeder, met al drie dagen “arrest” in haar Drentse aanleunhuisje, vertelt me ’s avonds aan de telefoon hoe alles op Drentse bodem met een centimeters dikke laag ijzel werd bedekt. Ook het gazon voor haar raam en vast en zeker ook de foerage van de Kolganzen rond Nieuw-Schoonebeek

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2016