Grutto's welkom heten

Vogelbescherming Nederland had bepaalt dat juist in dit weekeinde heel Nederland onze pas uitverkoren nationale vogel welkom zou gaan heten. Nu heb ik zo mijn eigen ideeën hoe ik dat het liefst zou doen, maar een doorstaande noordooster weerhield me van een fietstocht naar Blokhoven laat staan Everdingen. Dat komt dan wel weer op een échte lentedag. Hoewel de omgeving niet erg natuurlijk overkomt en er voortdurende de dreiging van verdwijnen hangt zijn er op en rond het lokale werk- en sportlandschap mooie natte braaklandjes die een grote aantrekkingskracht uitoefenen op passerende steltlopers.

190316 Houten; Grutto's.

Bijna zie ik het eerste groepje Grutto’s over het hoofd, zo rustig staan ze daar tussen de modderige pitruspollen. Ze hadden mij allang in de gaten natuurlijk, maar na een tijdje rustig afwachten naast mijn fiets, gaan ze verder waar ze mee bezig waren: Eten, poetsen, dutten of opletten. Op een Buizerd bijvoorbeeld, die hoogte probeert te winnen op matige thermiek. Wat zijn het toch een schoonheden. Zo rank en met al die mooie structuurtjes en sobere oranjebruine kleuren in hun verenkleed.

190316 Houten; Grutto's w.v. tenminste één IJslandse.

Het landje naast het helofyten-filter ziet bruin van het restje winter en is kort gegraasd door de Brandganzen maar Smienten, Kieviten, Wintertalingen, Krakeenden en Grutto’s malen daar niet om. Meer naar het noorden treft ik bij een plasje een wat grotere groep Grutto’s. Eén vogel vraagt wat extra attentie, want draagt kleurringen. Het lukt om een paar goede foto’s te maken, voordat er één poot wordt opgetrokken en de kop in de veren gaat. En dat is maar goed ook, want de kleuren en posities passen niet in de mij bekende schema’s dus thuis is nadere studie nodig.

190316 Houten; IJslandse Grutto's

Roepend kondigt een nieuw drietal Grutto’s hun komst aan. Eén vogel is zo duidelijk anders, dat het wel een IJslander moet zijn. D.w.z. als dit geen Limosa limosa islandica is, dan ga ik er nooit meer een zien. Ooit was dit een in Nederland behoorlijk zeldzame ondersoort van de Grutto, en kwamen ze zelden in het binnenland. Maar deze Grutto lijkt juist te profiteren van klimaatverandering en landgebruik in zijn broedgebieden. Het is weer eens wat anders, een Grutto in beeld die het voor de wind gaat. Dat is toch meer onbevangen genieten. 

Er komt een bericht van Siebe binnen: “Of ik tijd en zin heb om vanavond een slaapplaatstelling van Grutto’s te doen”? Na een lekkere en vroege zaterdagavondmaaltijd staan we 's avonds aan de Lek bij Lexmond te kijken naar zo’n 150 Grutto’s en turven de binnenkomende vogels. Er wordt nog druk naar voedsel gezocht langs de oevers van de ondiepe plassen voordat, in de diepe schemer, de groep zich steeds meer concentreert op een schiereiland waar de, inmiddels 300, Gruttokoppen in de veren gaan. Ondanks de schemer kunnen we nog een paar kleurringen thuisbrengen ook. 

Thuis kan ik de geringde vogel op de foto hierboven niet anders duiden dan met een op IJsland voor jonge vogels gebruikt schema. Binnen een dag heb ik response van de onderzoekers: Geringd als jonge vogel op 17 juli 2006 bij Kalfsarkot op …. IJsland. Ik bedoel, maar, dan weet je tenminste zeker dat je een L. l. islandica hebt gezien.

Vandaag werd op bedrijventerreinen en in nieuwe natuurgebieden de Grutto welkom geheten door natuurliefhebbers, onderzoekers en fanatieke vrijwilligers. Een bijdrage van LTO heb ik node gemist.

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2016