Deze dagen zijn vol van contrasten. Vanochtend leek het "achter glas" bijna lente, nu werp ik vanaf de Lekdijk een bezorgde blik op de lucht boven polder Blokhoven die inktzwart is geworden. Hagel hangt in grijze slierten aan donkere uitstulpingen van de wolken. De ongeremde winterzon laat het zwart-wit van een grote groep Brandganzen prachtig oplichten tegen deze achtergrond. Het schouwspel is magnifiek maar ook ronduit bedreigend. Dit ga ik hier niet afwachten en trap door naar de leegstaande “uitspanning Landlust” om in een van de kapschuren te schuilen. Witte kalkstrepen en zwarte braakballen suggereren dat hier een uil woont, ik kan de producent echter niet vinden tussen de oude balken, misschien alleen een logé? Met de hagelbui komt ook de wolk Brand- en Kolganzen die neerstrijkt achter en naast de schuren; ze zitten vlakbij en kijken alert mijn kant op. Met warme thee uit de thermos wacht ik tot het weer over gaat. Als het wat is geluwd maak ik een paar foto’s van de Brandjes.
Gek eigenlijk; toen de wereldpopulatie bestond uit 50.000 broedparen op Spitsbergen vond iedereen het prachtige dieren en ging je er speciaal voor op excursie naar de Friese Bantpolder. Nu ze hun succesformule hebben gevonden en hun areaal enorm uitgebreid zodat ze langs de hele oorspronkelijke trekroute, ook in ons land, zijn gaan broeden is de waardering voor hun schoonheid sterk afgenomen. Terwijl ze er nog even fraai uitzien, zeker nu ze in broedkleed zijn. De hagelkorrels liggen als smeltende parels op hun zwart-grijs gestreepte mantelveren.
19-02-2012: "Troika" |
Gek eigenlijk; toen de wereldpopulatie bestond uit 50.000 broedparen op Spitsbergen vond iedereen het prachtige dieren en ging je er speciaal voor op excursie naar de Friese Bantpolder. Nu ze hun succesformule hebben gevonden en hun areaal enorm uitgebreid zodat ze langs de hele oorspronkelijke trekroute, ook in ons land, zijn gaan broeden is de waardering voor hun schoonheid sterk afgenomen. Terwijl ze er nog even fraai uitzien, zeker nu ze in broedkleed zijn. De hagelkorrels liggen als smeltende parels op hun zwart-grijs gestreepte mantelveren.
19-02-2012; Zwart - witte schoonheid |
Over de ganzen heen richt ik de telescoop op het inmiddels weer open water van de Steenwaard waar zwart met witte Brilduikermannen hun bruingrijze vrouwtjes het hof maken. Ik kan me niet heugen hier eerder zoveel Brilduikers te hebben gezien. Ver, op een witbehageld en ijzig randje slik foerageert een paartje Wintertalingen samen met een Grutto. Grutto? Ja Grutto. Peter had ze vrijdag al gezien, maar dit is mijn eerste van 2012! De vogel is nog vooral grijsbruin en zal nog flink moeten ruien naar het broedkleed, maar z’n zwart-witte staart is in alle kleden even karakteristiek voor het vliegbeeld.
19-02-2012; De eerste van 2012 |
Op de terugweg zet ik nog even de telescoop op bij de picknicktafel aan het fietspad voor een laatste scan. Blokhoven-west is bespikkeld met het zwart-wit van Kieviten die in het lage licht regelmatig een korte vlucht maken om een beter plekje te zoeken of om een Stormmeeuw van zich af te schudden die het op een vers gevangen worm heeft voorzien. De wind neemt af, het voelt inmiddels minder guur.
Heerlijk hoor, de eerste Grutto, ook daar knapt een mens van op. Meen je echt dat de waardering voor de schoonheid voor die prachtige zwart-witte brandjes afneemt? Mensen zijn maar rare wezens! Zulke mooie sierlijke gansjes zijn het! De foto van de brandjes is overigens ook mooi, ik geniet er van.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Marianne