Het gebeurt me wel vaker
dat ik buiten helemaal op het verkeerde been wordt gezet of aan tunnelvisie
lijd. Je kunt soms een bepaalt verwachtingspatroon hebben van wat je aan soorten
dieren of planten zou kunnen verwachten. Omdat je op iets leuks, iets
bijzonders hoopt, of omdat de vegetatie of het biotoop waarin je rond struint je
dat doet verwachten. Maar nu verwachtte ik niet iets speciaals hier; feitelijk
zat ik gewoon een beetje te niksen en van mijn koffie en boterhammen te
genieten: Met de rug tegen het schrikhek,
de gracht van Fort Honswijk
achter me en zicht op het begin van het
innundatiekanaal en een gemaaltje. Lekker weer en buiten.
Er
klinkt gespetter tussen het riet dat heftig beweegt. “Muskusrat”, concludeer ik
impulsief. Het beest is niet zichtbaar omdat het achter het riet ploetert, ook
al zit ik een stuk hoger dan het NAP van de rietkraag. Het “gedoe” beweegt zich
langzaam naar rechts en dan van me af aan de rechteroever. Even zie ik een
glimp van een bruin beest dat water achter zich opwerpend onder duikt, de
rietkraag weer in beweging zet en even later weer boven komt. De kop wordt snel
onder water gestoken, maar aan de nek heb ik genoeg om mijn vergissing te
onderkennen. Het is geen muskusrat maar een “snorkelende” Fuut die zoveel misbaar maakt:
Eigenlijk had ik beter moeten
weten want ook in de sloot achter ons huis heb ik dit gedrag wel waargenomen.
Je ziet zo’n Fuut dan druk snorkelend meters oevervegetatie afspeuren en steeds
kort duiken in het ondiepe water op zoek naar iets eetbaars.
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten