Tussen het Texels vee

Op de eerste maandag van september wordt op de Groene Plaats in Den Burg traditioneel de Texelse Schapenfokdag gehouden. De beste Texelse rammen worden beoordeeld door deskundige keursmeesters (in keurige witte jassen) en door potentiële kopers (buitenlui in zomerse uitgaanskledij). Uit heel Nederland waren houders van het Texels schapenras het Marsdiep over gestoken. Ik hoorde er Saksische accenten, Fries, Gronings en veel zachte g’s. De toprammen werden in de met schoon zand bestrooide ring voorgeleid aan jury en publiek. Dit is beslist geen toeristische bedoelde markt, maar één die ergens over gaat. Over het winnen van prijzen en van eeuwige roem natuurlijk. Ondertussen wordt er bloedserieus gekeken op welke rammen er later op de dag, in een zaaltje van “de Lindeboom”, zal worden geboden. Hier wordt aan de toekomst van bedrijven en aan die van de schapenhouderij gewerkt. En er valt altijd wel wat te bespreken met oude bekenden natuurlijk. We waren op tijd. Met zoveel beesten op het plein was het er opvallend stil. Genoeg te zien:

01-09-14 Schapenfokdag den Burg; deskundig nieuwsgierig publiek.

Schapenfokdag den Burg; In de ring.

Schapenfokdag den Burg; de knieën hebben het te verduren.

Schapenfokdag den Burg; kritische keurmeesters.

Schapenfokdag den Burg; kritische koper?

Schapenfokdag den Burg; bijpraten kan midden op de markt of ..

.. toch liever in de marge.

Er was in deze weken ook geheel andersoortige belangstelling voor het Texels vee. Meer dan twee weken lang zaten er twee en soms zelfs drie Koereigers tussen het melkvee in “de Kuil”. En laat dat nu praktisch in de achtertuin van ons vakantieverblijf liggen. D.w.z. ze verbleven er tot twee dagen voordat wij de oversteek maakten. Geen Koereiger meer te bekennen. Zo gaat dat met vogels, soms zijn ze gevlogen.

Maar kansen kunnen keren. Vogelen blijkt weer eens van toevalligheden aan elkaar te hangen en zeer verrassend te kunnen zijn. Bij mijn dagelijkse blik op de Mokbaai trof ik twee twitchende pensionado’s die op Aziatische goudplevier uit waren. Echt iets voor fijnproevers zo kan ik je verzekeren, maar dat terzijde. Ze hadden het o.a. over een Hop die op fietsafstand van hier was gezien. Zonder al te hoog gespannen verwachtingen, maar mét alle tijd van de wereld en onder een lekker zonnetje, trapte ik later op de dag al vogelend via het NIOZ-strand en de buitenkant van de Prins Hendrik polder omhoog. Toen ik een Bruine kiek stond te fotograferen stapte er een allervriendelijkst Engels sprekend Duits stel, mét zoontje en telescoop, van hun fietsen. Fietsend trokken ze dagenlang het hele eiland rond en ik zou ze later nog vaker zien. Ze attendeerden me op een Cattle egret die ze zojuist aan de Hoornderweg hadden gezien. Die lag in de geplande route terug naar huis! De vogel liep er, je kúnt ook geluk hebben, vlak bij de openbare weg tussen een kleine kudde jongvee. Ik kreeg alle tijd om hem te bekijken en van het mooie beest te genieten. Tussen de koeienpoten stond hij geduldig en alert te loeren of er iets eetbaars zou worden opgejaagd:

 

25-08-14 Hoornderweg Texel; Koereiger tussen rundvee

Geen andere vogelaar te bekennen. En dat mag in het licht van het hoge aantal op dit eiland aanwezige vogelaars en de efficiëntie van de digitale tamtam verbazingwekkend heten. Dat werd de dagen daarna anders, maar toen zat het sierlijke reigertje meest meer dan honderd meter van de weg. De oplettende kijker zal intussen hebben opgemerkt dat deze Koereiger een behoorlijke vergissing had begaan door juist in deze wei neer te strijken. Geen Koe te bekennen, slechts stieren.

Deze serie is in groter formaat te bekijken door op een foto te klikken.

 

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2014