Een winterse nabrander

De wind is gaan liggen en het is zonnig. Er zit een verwachting van lente in de lucht. Vanaf de Tetwijkseweg vallen me de hoge trekbewegingen van de Kolganzen op. Zijn ze al op de terugweg naar het noorden? Niet allemaal in elk geval, want in de loop van de dag lees ik hier en in de uiterwaarden tien kleurringen af, mijn record voor dit bijna afgelopen seizoen. Acht van deze vogels heb ik hier niet eerder gezien en zijn ook nog maar kort in mijn “werkgebied”. Altijd prettig om in de database de bewegingen bevestigd te zien die je in het veld hebt gevoeld of waargenomen.

05-03-2015; Steenwaard: De Kolganzen vertrekken.

Ze herinneren me aan het winterse verhaal dat ik nog kwijt moet om ruimte te maken voor de weidevogels die inmiddels in dit polderblog behoren te verschijnen. Dat verhaal begint met een bericht van Siebe op de late zondagmiddag van 1 februari. Te laat om er nog op uit te gaan en de vrije dinsdagochtend daarop is het eigenlijk te glad om te fietsen. Ik waag het er toch op en trap schuifelend naar de polder waar achter de ijsbaan een flink plakkaat ganzen zit. Juist als ik me heb geïnstalleerd wordt het opgerold door een vliegtuigje. Een deel van de vogels taait af naar de uiterwaarden en een deel strijkt iets naar het oosten weer neer. Vanaf de uitkijkbult Tetwijkse fietspad heb ik mooi zicht op een grote verspreide groep Kol- en Brandganzen. Ik begin met een serieuze telling (1280 Kollen en 1660 Brandjes) en stuit zo waarachtig op de door Siebe gemelde Roodhalsgans:

03-02-15 Polder Blokhoven-O: Een Roodhalsgans zie je makkelijk over het hoofd.

03-02-2015; Polder Blokhoven-O; Roodhalsgans tussen Brandganzen.

Een 1^ste winter zou ik zeggen, veel streepjes op de vleugel, maar wel al mooi rood op de kop. Van achteren is de vogel overigens nauwelijks te herkennen tussen het zwart wit van de Brandjes. Ik raak steeds meer overtuigd: Deze soort staat op de verkeerde plaats in de vogelgidsen. Hij hoort niet voorin bij de ganzen. De bladzijdes in de buurt van IJsvogel, Scharrelaar en Wielewaal zouden hem meer recht doen. Een uur lang sta ik te genieten van deze prachtige schaarse vogel en het weer. Het fietspad is inmiddels ontdooid. Ik kan weer doorfietsen.

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2015