Een goede vrijdag

Het houdt me meer bezig dan ik toe wil geven. "Boerenbloed" (Kees Kooman; uitgeverij de Kring 2015) ligt al een tijdje naast m’n bed en ik bekeek de documentaire "Melk en stront". Beide geven achtergrond bij hetgeen je de afgelopen jaren in de polder onder je ogen hebt zien gebeuren. Er werden afwegingen gemaakt en er werd gekozen. Voor de bouw van grotere stallen met ruimte voor meer kubieke meters mest. Want het quotum ging er af: Het ís er af.

De vogels in de oude polder hier voor me hebben daar geen weet van. Hoeven daar ook geen weet van te hebben, want hij wordt voor ons beheerd in hun belang. Dit boerenland ontsnapte aan de schaalvergroting dankzij godvrezende, of gewoon eigenwijze, boeren en eerdere ingrepen van de Zuiderzee. Het water staat tot boven de slootkanten, het land bij plekken blank. Grutto’s bij de vleet, de meeste staan te poeren in de modder of te dutten in het plas. Maar als het zonnetje waterig doorbreekt wordt er flink gebaltst. Sneaky Tureluurs zijn er veel meer dan je á prima vista had gedacht. Een Veldleeuwerik begint, ergens hoog achter, me te zingen. Inspiratie voor vervlogen dichters. Lang geleden; ook voor mij, en nu moest ik er best ver voor rijden.

03-04-2015 Noordpolder te veld; Haas

Een oude Haas heeft de winter overleefd. Daar, in de vrijheid en de ruimte van het eerste voorjaar, doet hij me denken aan de oude eierzoeker. Een Raaf komt over; hij roept. Dat geluid! De oude is ineens dichtbij; heel dichtbij.

                                 Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2015