Even Everdingen

Het blijft veel langer mistig dan gehoopt. Dat biedt me dan wel de gelegenheid de heldere taal en inzichten uit een interview met Rowan Williams, vandaag in TROUW, op me in te laten werken. Dat niet de wil van het volk, maar de menselijke waardigheid de basis is van onze democratische samenleving. Opgetild door dit soort gedachten ga ik op zoek naar Barmsijzen. Er werden er bij herhaling gemeld in een onooglijk planologisch polderbosje. En ik vind ze! Vier stuks; rustig de zaadjes uit de proppen peuterend, laag in de takken van een els. Alle tijd om ze te bekijken. In al hun bescheidenheid en onvoorspelbare aanwezigheid zijn het erg mooie vogeltjes. Het geel van “gewone” Sijzen en de schuchterheid van Appelvinden pasten eveneens prima bij de stemming van vandaag.

De pont is voor de pontbaas en mij alleen. Hij bedankt me voor de gepaste munt en de tegemoetkoming op de trap; vriendelijker dan ik ooit bij hem bemerkte. Ik fiets door tot de gracht van fort Everdingen om verder te kunnen vogelen. Bijzonder hoe die heel special roze zweem de witte flanken van de Grote zaagbek extra laat oplichten. Hij wordt vergezeld door 2 vrouwelijke soortgenoten en een mannelijk Nonnetje. Na de brug over de sluis is het baggeren door de uiterwaard. De zomerdijk is door de hoeven van rundvee en een tractorspoor schier onbegaanbaar getrapt en gereden. Mijn wielen en remmen lopen vast door een taai mengsel van kleiige modder en plantenresten en rechtvaardigen tenminste de consumptie van koffie met koek bij Winkel&Zo in het dorp.

01-12-2017 Winkel&Zo; "Vol verwachting klopt ons hart"

Ik rust er vaker even uit van het fietsen want zit er graag. De “anders-begaafde” medewerkers werken er met engelen geduld en grote zorgvuldigheid aan de bereiding van appeltaart of het vouwen van de Everdinger courant. De koffie met “Everdinger lange” is spotgoedkoop en heerlijk en het is er altijd gezellig. Een oudere Everdinger dame komt haar boodschappen afrekenen. De automatisch scannende kassa levert daarbij een zeer positieve bijdrage aan de menselijke waardigheid van de medewerker in functie

Daarop voelt de polder ten zuiden van het dorp extra leeg. Ik keer terug op mijn schreden en beklim de dijk bij gebouw voorheen “de Zwaan”, om vast te stellen dat er tumult heerst in de uiterwaard. Een enorme roofvogel met witte staart vliegt van me af en jaagt alles wat kan vliegen de lucht in om vervolgens bij te draaien en te landen op een dode boom middenin de plas. Zeearend! Voor mij erg lang geleden en nog nooit zo dichtbij.

01-12-2017 Everinger uiterwaard; Zeearend

Een bijna volwassen beest lijkt me (d.w.z. vier jaar); met nog slechts een paar zwarte streepjes in de overigens witte staart. De snavel is nagenoeg uitgekleurd naar geel en de iris oranje. Een dorpsbewoner voegt zich bij me. Een kwartier krijgen we de tijd om te genieten van de imposante vogel. Dan koerst hij stroomafwaarts, de uiterwaarden in paniek achterlatend.

De Everdinger is van mening dat ik me zorgen zou moeten maken om de plannen voor fort Honswijk, aan zijn overkant. Dat doe ik! Hij levert een bijdrage aan het verzet daartegen. Ik wens hem veel succes met dat belangrijke werk.

01-12-2017 Steenwaard-Schalkwijk

Op de weg terug wordt het licht over de Steenwaard en over Blokhoven mooier en mooier, totdat het bijna uitgaat.

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2017