Nu de lente stevig staat
geparkeerd, kan ik nog wel even wat met Brandganzen “doen”. In een groepje van slechts veertien, tussen het honkbalveld en het
Amsterdam – Rijnkanaal, zit gelijk al een vogel met kleuringen. Door de geringe
afstand een makkie om af te lezen: 10 december 2019 geringd bij Eemnes, door
Siebe in het vroege voorjaar 2020 hier vlakbij gezien, maar sinds december 2020
“onder de radar”. De geringde vogel houdt erg fanatiek andere vogels uit de
buurt, terwijl zijn metgezel rustig door kan grazen; dit moet wel een mannetje
zijn.
2 april 2022; Geringde Brandgans voor honkbalveld De Hoon 
2 april 2022: Gepaarde Brandganzen
Op het weidevogelreservaat grazen er heel wat meer. Daartussen blijven broedende Kieviten rustig op hun nest zitten. Al snel heb ik twee, duidelijk gepaarde, geringde Brandjes in de telescoop. Ze blijken samen gevangen op 26 januari 2019, bij Eemnes en daarna 12 resp. 8 keer afgelezen. Gek eigenlijk, onafscheidelijk en dan ziet de ene partner toch kans om 4 keer “over het hoofd” te worden gezien. Uit de levensloop blijkt me dat op 21 maart 2019 ook te zijn overkomen; bij Tull en ’t Waal. Vlakbij duikt een vogel op met een metalen pootring, die leest een normaal mens alleen af, wanneer de vogel dood gevonden of geschoten wordt, maar soms lukt het om de code in het veld te ontcijferen. Maar met deze gure wind, recht in m’n snufferd is er geen lol aan te beleven, houd ik de code al snel voor ongezien en gun ik de ring aan de eerlijke vinder.
Snel trap ik de brug over en door naar fort Honswijk aan de Lek. Heerlijk; er zijn bijna geen recreanten op de dijk. Wat een verademing is dat na al die brullende lentekriebels die er juist hier de afgelopen weken uit moesten. Guur is het ook, zo op de kop van de dijk. Maar iets lager, in de luwte op het talud, is het met zicht op grazende Brandjes eindelijk echt stil. De Brandgans, met metalen ring, die ik al snel in de telescoop heb, vergt opperste concentratie. Langzaam krijg ik de 7 (!!) cijfers en ringcentrale compleet en voer hem in in BirdRing: Geringd 1 november 2019 te Eemnes (Inderdaad: Engbert van Oort maakt er werk van.); niet eerdere afgelezen.
Daar had ik sowieso mee thuis kunnen komen, ware het niet dat we nog geen dessert in huis hebben voor bij het zaterdags diner. Na de wind mee tot de Steenwaard (met m’n eerste 5 Boerenzwaluwen van dit jaar, een paartje Krooneenden en een groet naar Bram, die vanuit de luwte van z’n auto koortsachtig naar een aanvulling op een zijn jaarlijst “loopt” te zoeken), wordt het daarna al snel zwoegen: Scheidingsweg, Pothuizerweg en Overeind volgen tot een adempauze bij de zuivelautomaat van de fam. Miltenburg. Als de hangop en vruchtenyoghurt in de Fytstas zijn geladen valt m’n oog op een kleine oneffenheid in de nok van het bakhuis; Steenuil:
Dan kan ik echt naar huis.
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2010 - 2022.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten