dinsdag 23 augustus 2011

Op het ritme van zon en maan

Gelukkig was er nog ruimte voor ons in “het schuurtje” op Texel. Het vakantiehuis staat in het Hoornder Nieuwland. Een polder met een even oude als andere ontstaansgeschiedenis als de polders in het Kromme rijn gebied

Hoornder nieuwland, Texel

Ten zuiden van de keileemrug die Texel tot Texel maakt heeft in de loop der eeuwen de zee zandbanken laten verhelen met het oude eiland en hebben boeren en zeevarenden  kwelders en vloedhaken bedijkt. De oorspronkelijke dijkjes braken bijna jaarlijks wel ergens door waardoor wielen ontstonden. Agrarische natuurvereniging de Lieuw heeft zich erg ingezet om deze geschiedenis weer beter zichtbaar te maken in het landschap en informatie daarover beschikbaar te stellen (Info over dit project). Een landschap waarin je de geschiedenis van bodem en mensen kunt lezen; ik kan daar erg van genieten. Op deze plaats komt daar voor mij nog een extra dimensie bij. Steeds maar weer die vogels die op het ritme van het getij over het eiland heen en weer trekken tussen het wad, waar ze voedsel zoeken, en de kwelders van de Mokbaai, om te overtijen. Pure weelde: Ontbijten met een kopje thee op de buitenbank en genieten van de fluitjes van een paar duizend Goudplevieren, het getuut van honderden Tureluurs, voorzichtig roepende Wulpen en de Rosse die klinken als verlegen Grutto’s. Zo in de tweede helft van augustus wordt ook nog een ander door de zon en maan gedreven ritme merkbaar. Het heeft wel een veel lagere frequentie dan eb en vloed maar de amplitude is nog hoger; de door het seizoen gedreven ritmiek van vogeltrek. Die bracht niet alleen al die steltopers naar mijn ontbijt maar ook een golf van vogels die je alleen stiekem foeragerend in dichte struiken in de duinen treft: Zwartkopjes, Roodborsten, Bonte vliegenvangers en Grasmussen, sommige oude vlieren kriebelden van deze vogeltjes “on-the-move”. En daar kan soms iets bijzonders tussen zitten! Dus deze vogelaar was alert, had op van alles gehoopt, maar na 35 jaar eindelijk weer eens een Draaihals, daar had ik niet op gerekend. En zeker niet op zo’n schoonheid op het tuinhek van ons vakantie verblijf. En dan ook nog de tijd krijgen om de telescoop op te zetten en de details van het beestje veer voor veer te bekijken; deze vogelaar wist zich een geluksvogel.

Draaihals op de omtuining van "het Schuurtje"