vrijdag 1 december 2017

Even Everdingen


Het blijft veel langer mistig dan gehoopt. Dat biedt me dan wel de gelegenheid de heldere taal en inzichten uit een interview met Rowan Williams, vandaag in TROUW, op me in te laten werken. Dat niet de wil van het volk, maar de menselijke waardigheid de basis is van onze democratische samenleving. Opgetild door dit soort gedachten ga ik op zoek naar Barmsijzen. Er werden er bij herhaling gemeld in een onooglijk planologisch polderbosje. En ik vind ze! Vier stuks; rustig de zaadjes uit de proppen peuterend, laag in de takken van een els. Alle tijd om ze te bekijken. In al hun bescheidenheid en onvoorspelbare aanwezigheid zijn het erg mooie vogeltjes. Het geel van “gewone” Sijzen en de schuchterheid van Appelvinden pasten eveneens prima bij de stemming van vandaag.

De pont is voor de pontbaas en mij alleen. Hij bedankt me voor de gepaste munt en de tegemoetkoming op de trap; vriendelijker dan ik ooit bij hem bemerkte. Ik fiets door tot de gracht van fort Everdingen om verder te kunnen vogelen. Bijzonder hoe die heel special roze zweem de witte flanken van de Grote zaagbek extra laat oplichten. Hij wordt vergezeld door 2 vrouwelijke soortgenoten en een mannelijk Nonnetje. Na de brug over de sluis is het baggeren door de uiterwaard. De zomerdijk is door de hoeven van rundvee en een tractorspoor schier onbegaanbaar getrapt en gereden. Mijn wielen en remmen lopen vast door een taai mengsel van kleiige modder en plantenresten en rechtvaardigen tenminste de consumptie van koffie met koek bij Winkel&Zo in het dorp.

01-12-2017 Winkel&Zo; "Vol verwachting klopt ons hart"

Ik rust er vaker even uit van het fietsen want zit er graag. De “anders-begaafde” medewerkers werken er met engelen geduld en grote zorgvuldigheid aan de bereiding van appeltaart of het vouwen van de Everdinger courant. De koffie met “Everdinger lange” is spotgoedkoop en heerlijk en het is er altijd gezellig. Een oudere Everdinger dame komt haar boodschappen afrekenen. De automatisch scannende kassa levert daarbij een zeer positieve bijdrage aan de menselijke waardigheid van de medewerker in functie

Daarop voelt de polder ten zuiden van het dorp extra leeg. Ik keer terug op mijn schreden en beklim de dijk bij gebouw voorheen “de Zwaan”, om vast te stellen dat er tumult heerst in de uiterwaard. Een enorme roofvogel met witte staart vliegt van me af en jaagt alles wat kan vliegen de lucht in om vervolgens bij te draaien en te landen op een dode boom middenin de plas. Zeearend! Voor mij erg lang geleden en nog nooit zo dichtbij.

01-12-2017 Everinger uiterwaard; Zeearend
Een bijna volwassen beest lijkt me (d.w.z. vier jaar); met nog slechts een paar zwarte streepjes in de overigens witte staart. De snavel is nagenoeg uitgekleurd naar geel en de iris oranje. Een dorpsbewoner voegt zich bij me. Een kwartier krijgen we de tijd om te genieten van de imposante vogel. Dan koerst hij stroomafwaarts, de uiterwaarden in paniek achterlatend.

De Everdinger is van mening dat ik me zorgen zou moeten maken om de plannen voor fort Honswijk, aan zijn overkant. Dat doe ik! Hij levert een bijdrage aan het verzet daartegen. Ik wens hem veel succes met dat belangrijke werk.

01-12-2017 Steenwaard-Schalkwijk

Op de weg terug wordt het licht over de Steenwaard en over Blokhoven mooier en mooier, totdat het bijna uitgaat.
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2017

donderdag 23 november 2017

Glyfosfaat perceel


Er zijn aanwijzingen dat de stof kankerverwekkend is en er zijn belanghebbenden die dit ontkennen. Daarover wordt tot op hoog politiek niveau geredekaveld. Maar het is lastig argumenteren wanneer de belangen groot zijn en de meeste wetenschappelijke informatie niet voor alle partijen beschikbaar is. Dus voorlopig wordt Monsanto’s kaskraker nog volop gebruikt. Bijvoorbeeld om weidepercelen die, in de ogen van de boer, al te kruidenrijk zijn geworden dood te spuiten, om ze daarna opnieuw in te kunnen zaaien met hoogproductieve grassen. Het lijkt wel of het onze regio steeds frequenter wordt toegepast.

23-11-17 Doodgespoten perceel,  Provinciale weg

Net ten zuiden van de Schalkwijksebrug ligt al een paar weken zo’n kaal perceel. Het is me eerder opgevallen dat zulke onbegroeide bodem, zeker wanneer die nat is, een enorme aantrekkingskracht heeft op meeuwen. En ook hier komen op natte novemberdagen soms tot 700 Kokmeeuwen voedsel zoeken. Wat ze er vinden is moeilijk waarneembaar. En al schijnt dat bij melkvee niet nodig te zijn, toch heb ik de neiging de aanwezige meeuwen de consumptie van alles wat hier uit de grond komt te ontraden. Soms wordt er een regenworm omhoog gesjord, maar het meeste wordt van de bodem opgepikt. Het maakt in elk geval een bedrijvige, bijna gehaaste indruk; al die Kokmeeuwen die alert rondstappen. Het ontbreken van begroeiing maakt hun poten goed zichtbaar en aanwezige kleurringen heb ik snel opgemerkt. Ze aflezen is echter wel degelijk een uitdaging, maar de afgelopen weken heb ik er toch 3 vogels uit Polen en 1 Nederlander thuis kunnen brengen.

Vandaag zit er weer een vogel tussen met een witte ring, maar de karakters zijn bemodderd, de vogel is erg druk in de weer en staat eigenlijk geen seconde stil. Wat ook niet helpt is dat er een dreiging van roofvogel in de lucht hangt. En een meeuw vlucht, voordat hij weet waarvoor. Anders is hij al gegrepen zonder te weten waardoor. Een paar keer gaat de troep de lucht in en moet ik de geringde vogel weer terug zien te vinden. Maar het lukt! Natuurlijk lukt het: White T5YJ een 3 jaar oude Kokmeeuw uit Polen. In september 2016 zag ik hem eerder in onze regio.

23-11-17 Houten Provinciale weg; bedrijvige Kokmeeuwen,
waarvan deze een bemodderde gecodeerde kleuring draagt!!
En dan, voordat ik door heb wat er feitelijk gebeurde, is de “pret-met-meeuwen” verstoord. Daar staat dan wel tegenover dat je de aanval van een Slechtvalk best een belevenis mag noemen: Een paar snelle bewegingen van de grote valk en het is raak. Een postduif is de klos en de meeuwen zullen een paar uur weg blijven: “Niet pluis hier”. 


Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2017