Het
bestelbusje stopt pal voor m’n telescoop, die in de berm van de Achterdijk staat opgesteld en is gericht
op een flinke maar verre groep arctische
ganzen. Het raam van de bestuurder staat al open. “Zit er nog een aparte bij?” vraagt hij. Ik verwachtte wel zo’n soort vraag, maar niet in deze
formulering. Daardoor weet ik meteen waar hij vandaan komt en dat hij met “een
aparte” een zeldzaamheid bedoeld. Die zit er niet bij en daar zoek ik ook niet
echt naar. Wel naar “een aparte” in de Saksische zin van dat woord. Een aparte
is daarin iemand die zich onderscheidt van de rest, vaak zo “apart” is dat je
een steekje los zou kunnen veronderstellen (maar dat terzijde). Als iets of
iemand “apart” wordt genoemd is dat meestal niet als compliment bedoeld. Niet teveel opvallen is in NO-Nederland meestal “beter”.
De vógels die ik zoek onderscheiden zich van de massa waarin ze herkenbaar zijn
gemaakt, voor wie er een telescoop en het juiste oog voor heeft.
 |
| 141119; Kolgans Lime D13. Pothuizerweg, polder Blokhoven. |
Neem Lime D17: Al meer dan 13 jaar bezoekt deze Kolgans Nederland, minstens 13 keer “der jacht ontkomen”. En het mooie van de
huidige techniek is, dat ik dit aan de kant van de weg met een kaart op het
scherm van mijn telefoon aan een voorbijganger kan laten zien. Het is een
onverwachte mooie bijkomstigheid van het gebruik van de App BirdRing. Dit is
niet de eerste keer dat er, in de berm, een stukje van een nieuwe wereld voor
iemand open gaat. Dat de bruingrijze massa uit individuen bestaat.
 |
| 191219; Grote zilverreiger OR/GLMe, "Verloren kerkhof, polder Blokhoven, Schalkwijk. |
Dat geldt ook voor de
massa die dit najaar onze polders wit laat oplichten. Hoge aantallen Veldmuizen
trekken grote aantallen op muizen jagende Grote
zilverreigers soms tientallen op één perceel. Sinds 2013 is hier vanaf
september steevast OR/GLMe (= links: Oranje boven Rood, rechts Groen boven Lime
boven Metaal) aanwezig. Als kuiken geringd op 14-05-2012 te Besné, Loire
Atlantique (Frankrijk). In de loop der jaren lijkt hij steeds honkvaster te
worden. Meestal zie ik hem ergens op of rond het “Verloren kerkhof” met soms een uitstapje naar de Steenwaard of overkant van de Lek.
Vandaag jaagt de vogel op muizen bij de spoorwegovergang en kan ik hem
eindelijk weer eens goed fotograferen. Meestal krijg ik weinig kansen; Grote
zilverreigers zijn schuwe vogels. De rust duurt niet lang, OR/GLMe wordt
verjaagd door een soortgenoot. Dus al kom je hier al jaren over de vloer,
kennelijk ben je nooit verzekerd van je plaats en kun je met veel bombarie weg gebonjourd
worden door iemand met een grote bek. Zo gaat dat in de polder.
Alle teksten en foto's
©Sjerp M. Weima 2014 - 2019.
Meer info over de app BirdRing vind je: HIER
