dinsdag 29 april 2014

Dakloos




26-04-14 Rijsbruggerweg; Steenuil op kuierpad.
Vanwege het toenemende sluipverkeer kies ik nog zelden deze route. Begint het werk extra vroeg, of duurt het juist langer dan normaal, dan trap ik haar nog graag om even wat landelijk gebied op te snuiven. Koeien die, net als ik, door de dauw trappen om weer aan "het werk" te gaan bijvoorbeeld. De meeste stallen zijn echter inmiddels leeg. Dat wil zeggen er staan caravans. Dat wil overigens niet zeggen, dat er geen bewoners zijn. Een beetje verval en de natuur grijpt zomaar haar kansen. In één zo’n formaat jaren zeventig melkstal wordt al meer dan een paar jaar niet gemolken. Er zitten wat gaten in het dak. In het Koningsweekeinde kuierde er een Steenuil over de nok, zat een tijd naast haar “voordeur” de feestvreugde van de lentewereld te overzien en dook naar binnen. Het lukte om van ver een paar opnamen te maken. Het resultaat was een soort vogelschilderijen á la Elwin van der Kolk, beslist geen natuurgetrouwe weergave van de werkelijkheid, maar waar je best tevreden mee zou kunnen zijn. Ik hoopte op nog eens een tweede kans.

26-04-2014 Rijsbruggerweg; Steenuil naast haar "voordeur"

Vanochtend hing er een dreigende hoogwerker boven de schuur en liep er een man over de nok. Vanmiddag bleek de klus geklaard, het asbest gesaneerd en weer een Steenuil dakloos te zijn geworden.

28-04-2014 Rijsbruggerweg; asbestsanering.
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2014

donderdag 17 april 2014

De stemming van een Tureluur


Het is al weer een week geleden. De vogel liet ons verrassend dichtbij komen terwijl ze daar op een heiningpaal opvallend zat. Dat laat een broedse Tureluur niet vaak gebeuren. Maar misschien was ze dat ook niet. Ze nam een vreemde houding aan; zakte een beetje door de poten, alsof ze zich schrap zette om op te vliegen, maar leek in het beeld van de telescoop toch ontspannen. Soms drong een zacht roepen tot ons door. Later richtte ze zich wat op en sloot soms even haar ogen. Er zat nog een tweede vogel op de rij palen die haaks op deze staat. Hielden ze elkáár, of gezamenlijk juist óns, in de gaten? Wat beweegt deze ondoorgrondelijke weidesteltlopers toch? Kom er maar eens achter.

17-04-2014 Polder Blokhoven; expressieve Tureluur

In de vroege avond zit ik in beschutting van het hek dat is dichtgegroeid met oud riet, op bijna dezelfde plek als vorige week. Roepend komen twee Tureluurs laag over. Een paar minuten later steekt zo’n vijftig meter voor me een grijs steltloperkopje met rode snavel uit het gras. Het peilt de situatie met op en neer gaande bewegingen. Na lang aarzelen sluipt ze heen-en-werend, steeds meer in mijn richting. Ik heb geluk. Ondanks dat ik erg laag zit op m’n krukje, kan ik haar goed volgen met de telescoop, zelfs tot in de greppel. Ik dwing mezelf om steeds lager te zitten en “bevries”. Even lijkt de vogel ver naar rechts af te dwalen, maar ze keert op haar schreden terug en verdwijnt, erg dichtbij en op dertig centimeter van de greppelrand, "in de aardbodem". Ik probeer ruim om de pol, waarin ik het nest weet, heen te lopen om een stokje te plaatsen; het gebeurt zelden dat me een Tureluurnest zo maar in de schoot wordt geworpen. De vogel blijft lang zitten, maar stuift plots en luid roepend van haar nest. Het klinkt zeer verontwaardigd! Maar de vraag is: Is ze boos op mij, of op zichzelf, omdat ze zich op die groene klomp naast dat oude hek heeft verkeken? Ik zal er wel nooit achter komen.

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2014

zaterdag 12 april 2014

Lentevogeltelling


Dit is van dat weer waar ik geen genoeg van kan krijgen. Er schijnt een fris zonnetje en zelfs in de polder is er nauwelijks wind. Is het daarom zo heerlijk stil? Parallel aan het Overeind kruisen de eerste Boerenzwaluwen; sommige verkennen al een achtererf. Groenlingen sloven zich enorm uit om hun territoria op te eisen. Peter ontdekt een Steenuil op een berg gekraakte pallets. Hij roept; de steenuil bedoel ik. Op een paar percelen spat het Gele van kwikken van de heiningen. Een Bruine kiekendief dame wint wiebelend hoogte. En alles steeds maar weer gelardeerd met het zacht-dalende wijsje van een nieuwe Fitis, ergen in het lage groen.

050414 Pothoek; Perenbloesem.
Aan de Pothoek bloeiden vorige week nog de perenbomen, nu heeft appelbloesem al weer de eretribune overgenomen. Op een voor ooievaars bedoelt nest staat een Grutto heldhaftig de laatste territoria in deze “uithoek” te beschouwen.

120414 Pothoek; Grutto op voor ooievaar bedoeld nest.

Turend en turvend wordt de soortenlijst langer, de aantallen hoger en verstrijkt ongemerkt de tijd. De Westploeg was sneller klaar, maar een zingende Blauwborst maakte de verlengde pauze alleszins dragelijk. Op de enige plaats in polder Blokhoven waar dit nog kan, de bult aan het Tetwijksepad, genieten we van het uitzicht op sneaky Tureluurs en alerte Grutto’s, broedende Kieviten en 2 druk foeragerende Kemphennen.

120414 Rondweg Houten-Zuid: Grauwe ganzen waken over hun jongen


Aan de oever van een brede sloot, juist buiten de Rondweg van Houten, startten we vanochtend met zicht op een paartje Grauwe ganzen dat haar kuikens bewaakte. Turende vogelaars konden ze juist verdragen. De hond van de wandelaar aan de overzijde werd ze teveel en de kuikens werden te water geleid. Tussen pa en ma dreven ze veilig in het midden van de sloot. Mooi om te zien wanneer natuur voor zichzelf kan zorgen. Robuuste natuur; zo zou je kunnen stellen. Staatssecretaris Dijksma zal wel trots op ze zijn (zie 1). Gelukkig zijn er ook nog mensen die er verstand van hebben en opkomen voor de natuur die dat zelf niet meer kan (zie 2).

Achtergrondinformatie:

  1. Voor de actuele natuurvisie van onze overheid: Klik: HIER.
  2. Wil je werkelijk weten wat er buiten gebeurt? Klik HIER

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2014