Het slaphangende camouflagedoek van de “schuttersputjes” had zijn diensten bewezen. Het was té leeg en daardoor té guur in de polder waar, ergens tussen een soort van winter en een begin van lente, de mestlucht meer dan penetrant was. Op de terugweg trapte ik even langs de Rietplas. Het is voor mij niet de eerst aangewezen plek om natuur te beleven. Op de kaart heeft de plas best een aardige oppervlakte, maar er werd zo dicht omheen gebouwd, dat ik er voortdurend het gevoel heb dat ik op mijn rug word gekeken. En iemand heeft bedacht dat er nog ruimte was voor meer “wonen aan het water”. Nochtans grijpt de natuur haar kansen; op een eiland, met voldoende breed water om wandelaars en de meeste honden op afstand te houden
 |
| 27-02-14 natuureiland op de Rietplas. |
Vorige week al stuurde Marc
van Leeuwen een enthousiast bericht dat de eerste, door hem geringde
Scholeksters, weer in Houten waren afgelezen door Bram Borkent. De eerste
kon ik dus al niet meer zijn, maar ik ben wel benieuwd hoe de toestroom van Scholeksters zich inmiddels heeft ontwikkeld.
Niet slecht, zo blijkt, en er zitten meerdere vogels tussen met kleurringen.
Scoop op het statief en turen maar. De meeste Bonte pieten staan op één poot te
rusten. Je hebt alleen wel beide poten nodig om de codes te kunnen lezen.
Scholeksters kunnen verbazingwekkend goed hinkelen. Als ze eenmaal in rust zijn
en er komt een Meerkoet langszij, dan schuiven ze gedecideerd op één poot een stukje
op. Een groep nieuwkomers zorgt voor reuring, gedrentel, gedraaf en tpiet-tpiet
scenes en dat levert me de eerste codes op. Er zitten minstens twee die
nog maar aan één poot geringd zijn. Die moeten ergens onderweg iets zijn
verloren. In een uurtje lees ik zo van 9 vogels de codes en ben ik de tijd én de omgeving goeddeels vergeten. Thuis; op "wadertrack.nl", blijken er drie voor het eerst weer terug in het Houtense.
 |
| 27-02-14 Houten-Rietplas, Scholekster met kleurringen; soms best lastig af te lezen. |
 |
| Wat zou er aan die andere poot zitten? |
 |
| Soms niks |
"Stadsvogelen", het is me
zomaar even gelukt. En eigenlijk passen die Scholeksters wel in dit decor; een
beetje bont, een beetje opzichtig en luidruchtig. Er schiet me een titel te
binnen, van een boek, die is blijven hangen: "Verwacht geen nachtegalen" van
Hanneke den Held, over stadsnatuur. Misschien is dit wel de manier om het buiten in Nederland uit te houden: Niks verwachten en genieten van het moment en wat je voor de
voeten komt. Het zal deze protestant niet makkelijk vallen om te vogelen als een boeddhist.
Voor meer informatie:
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2014
