Doorgaand verkeer gestremd

Het wegdek is er beroerd en al jaren aan z’n lot overgelaten. Geen geld, geen antwoord op de vraag wie het eigenlijk hoort te repareren, of een plan in het verschiet dat de burger nog niet hoort te kennen? Met de auto kieper je zo het Amsterdam-Rijn kanaal in als je er te hard zou rijden, zo scheef is het er soms. En op de racefiets rij je gemakkelijk een velg aan gort, zo diep zijn de kuilen. Ik heb geen idee waarom het al zo lang is gestremd voor doorgaand verkeer; maar het is er wel lekker rustig! 

Doorgaand verkeer, al jaren, gestremd.

Ideaal om er met voldoende afstand te vogelen. Vogelen? Ja beslist. Van links naar rechts: eerst de klotsende bak water van het kanaal, dan een brede beboste strook, met Eiken, Essen in verschillende staat van verval en een struiklaag met Meidoorn, Vuilboom, Vogelkers. Dan voornoemd wegdek, vervolgens een wetering met snelstromend glashelder water, gelardeerd met knotwilgen op leeftijd. De landerijen rechts bestaan uit laagstamboomgaarden, die ook al flink wat jaren in gebruik zijn, afgewisseld met een enkel perceel bouwland.

Voorheen vond ik het er een beetje unheimisch, maar sinds de Nederlanders de slimste lock-down ter wereld hebben uitgevonden en je bijna nergens meer rustig, veilig, laat staan alleen, kunt fytsen, ben ik er vaak geweest: Kop koffie bij de hand, zicht op de Michael van Schalkwijk in de verte en vogels dichtbij.

Het zingt er van Zanglijster, Tjiftjaf, Grote lijster, veel Zwartkoppen en Vinken en sinds lente overging in zomer, ook van Bosrietzanger en Grauwe vliegenvanger. Voor dat laatste vogeltje mag je me, bij wijze van spreken, wakker maken. En ik ben dan ook ontzettend blij met een rijtje van 4 – 5 territoria van deze soort. In al hun bescheidenheid zijn het prachtige beestjes:

Grauwe vliegenvanger aan het werk

Terwijl ik rustig op m’n driepoot in de berm de Vliegenvangers volg, vliegt er een Pimpel met pluis naar een oud spechtenhol in een Knotwilg en duikt een Holenduif in de kop van zo’n oude knar. Er klinkt even zacht een donker gekoer uit die kruin. De vliegenvangers jagen boven me en maken dankbaar gebruik van de dode staken van de Essen, als uitvalsbasis voor korte jachtvluchten. Ondertussen wordt er aan een nest gebouwd.

Als ik daarna doorfyts kom ik bij de boomgaard waarboven ik al vaker een Torenvalk bij een nestkast had zien zitten. Soms stak er een staart uit het plastic bouwsel. Nu zit er een jong nieuwsgierig naar buiten te kijken, binnenin zit nog meer pluis. Pa Torenvalk brengt een muis die ze al zelf mogen fileren.

 

Torenvalken; familietafereel

Op de Lekdijk, is het druk! 

 Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2010 - 2020.