In een wit-zwarte koude wereld verstoor ik 15 Goudplevieren, maar eenmaal uitgestapt is er boven De Slaag toch Grutto-balts. Vorig jaar getraind door Haije en Jan, inventariseer ik vandaag vanaf de Krachtwijkerweg. En vanaf de dijk langs de Eem traint Jan nu Julia in het herkennen van territoriale Kieviten en het vastleggen in de SOVON-database. Het is guur, maar goeddeels droog en er is gelukkig goed zicht.
Maar net als nu op veel andere plaatsen in de wereld klopt er iets niet. Het beeld van een zwart-wit wangetje van een broedende Kievit in een grijsgroen voorjaarsgewas, dát herkent m’n brein. Maar datzelfde beeld is bijna niet te vinden in de wit-zwarte wereld die nu voor me ligt. Regelmatig stop ik even om wat langer te kijken; een korte schermutseling verraadt de eerste 2 territoria, een glimp van een paring een 3de. Een uitval naar een Meerkoet een 4de. Há; toch een vrouwtje op haar nest! Zo volgen de territoria elkaar op in “mijn” helft van de polder. Julia en Jan delen dezelfde ervaring. Met een Rouwkwikstaart op zak en zicht op 2 Raven die een restje kadaver verdedigen tegen Kleine mantels en Zwarte kraaien lopen we terug naar de koffie. Jan, altijd scherp, ziet een klein eendje landen op de plas dras: Zomertaling. De kop is eraf; het smaakt naar meer.
Alle teksten en foto's
©Sjerp M. Weima 2010 - 2022.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten