HVP’s (= Hoog water Vlucht Plaats(en)) zijn van levensbelang voor onze wadvogels (zie noot 1.). Voor natuurgenieters en onderzoekers zijn het ideale plaatsten om steltloperachtigen te bewonderen, hen te tellen en/of de bij hen aanwezige gecodeerde kleurringen af te lezen.
Maar daarvoor moet je dan wel
op het juiste moment aanwezig zijn. Ben je te vroeg; foerageren de vogels nog ver
weg op de wadplaten. Ben je te laat; zitten ze inmiddels te pitten op één poot
en wordt het aflezen van kleurringen een tantaluskwelling. Het duurt vaak even
voordat ik het samenspel van hoogte van de HVP, tij, windrichting en windkracht
voldoende begrijp om in te kunnen schatten wanneer ik met telescoop in de
aanslag klaar moet zitten op de dijk. Ook deze weken, bij de Fûgelpolle op
Ameland, kleunde ik een keer flink mis voordat ik de eerste geringde
Scholeksters af kon lezen. Maar na een paar ochtenden kwamen er, behalve een
mooie serie Nederlandse broedvogels, ook vogels uit Duitsland, Estland, Finland,
Noorwegen (w.o. Lofoten (!!)) in “het digitale boekje”. Maar zelfs met een
perfecte timing blijkt succes niet altijd verzekerd. Bijvoorbeeld door
verstoring. Die je heb je in tenminste twee vormen:
Woensdag sta ik, beschaafd uitgedrukt, vreemd te kijken van de schuiltent met telelens die zich langzaam voortbeweegt over de HVP richting vogels. De vogels ook trouwens, de dapperen onder hen (de meeste Scholeksters) blijven op gepaste afstand, de meer schuwe soorten (Kanoet en Rosse Grutto) zoeken hun heil elders. Mijn kansen voor een bijdrage aan de wetenschap zijn sowieso verkeken. En dan probeer ik te snappen waarom een natuurfotograaf (dan ben je toch liefhebber zou ik zeggen) niet snapt dat dit niet kan; hetgeen me maar niet wil lukken (Zie ook noot 2).
Eerder
deze week “zat ik helemaal goed”; dácht ik. D.w.z.: het waaide stevig en er
dreigde regen, maar de lucht was schoon. Ik had in elk geval geen last van hitte
trilling in het beeld van m’n telescoop De Scholekster kleurring codes liepen in
rap tempo mijn notitieboekje binnen. Plotseling gebeurde er iets in de groep
vogels: Roofvogelalarm ! Een Slechtvalk scheert wat heen-en-weer over de HVP en
landt pontificaal op de zandplaat. De jonge vogel gaat zitten uitbuiken, zo
lijkt het, pulkt wat aan z’n klauwen en poetst zich daarna uitgebreid. Hij blijkt
geringd! En het kost niet eens heel veel moeite de code te lezen. (Geringd op 22
mei jl. in een nest op een gebouw in Dorsten-Hervest, Nordrein -Westphalen). De Scholeksters houden
gepaste afstand en hem aanvankelijk goed in de gaten, maar na een tijdje komt
de HVP weer tot rust.
Voor vogels maakt het waarschijnlijk weinig verschil of ze nu door een wandelende schuiltent of een uitbuikende Slechtvalk worden opgeschrikt. Voor mijn beleving wel degelijk.
Noten:
- Rapport HVP's: Rapport A&W, Sovon, EcoSpace (Feanwâlden, Nijmegen, Lemmer)
- Inmiddels is door lokale vogelbeschermers met de fotograaf gesproken en de verwachting is dat deze niet nogmaals zo in de fout zal gaan.
- Rapport: Verstoring van vogels door recreatie
Alle teksten en foto's
©Sjerp M. Weima 2010 - 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten