zondag 23 september 2012

Kleine jagers



Mocht je hier naartoe gegoogeld zijn in de verwachting iets over sterk tot de verbeelding sprekende arctische roofmeeuwen te vinden dan moet ik je teleurstellen. Natuurlijk heb ik regelmatig, tot ver achter de branding, de zee afgespeurd, toen we een paar weken geleden op Texel waren. Mooi nazomerweer, dus geen jagers dit jaar. Maar er bleef genoeg over om aandachtig te bekijken. Bijvoorbeeld de vele Gele en Witte kwikstaarten die op doortrek langs kwamen. In de zomer zit ik wel vaker van Gele kwikken te genieten wanneer ze tussen Jan’s koeien jagen op de insecten die door de poten en grazende bekken van het vee worden opgestoten. Het is echt actief jagen wat ze dan doen; loeren, sprinten en vangen. Heel anders dan een mees of boomkruiper die speurend z’n kostje uit spleten en barsten van het hout bij elkaar scharrelt. Hier op dit schapeneiland maken ze dankbaar gebruik van de grazende balen wol. Ze zijn wel minder spectaculair geel, nu ze niet meer in broedkleed zijn. Ik heb een poosje de tijd genomen om deze beweeglijke jagertjes scherp op de plaat te krijgen. Door de scoop kijkend dringt pas goed de verhouding door van de kleine slanke vogeltjes ten opzichte van de toch wel erg grote en lompe schapenpoten en koppen.

Gele kwikstaarten tussen de schapen

De Witte kwikken proberen ook gebruik te maken van het kleinvee. Maar als ik wat langer kijk zie ik wel verschillen. Het ziet er minder direct en doelgericht uit dan het werk waar hun Gele neven bezig waren. Steeds zitten ze een beetje afwachtend te kijken of er toevallig iets van hun gading tevoorschijn zou kunnen komen. Ze lijken minder overtuigd van hun eigen kunnen en houden ook wat meer afstand tot de schapen, zo lijkt het. ’t Is net of ze zich niet helemaal thuis voelen zo in de buurt van de poten van de schapen. In het Drents worden ze kennelijk niet voor niets “bouwmannetjes” ( = mannetjes van de akkerbouw) genoemd.

Witte kwikstaarten doen hun gele neven na

Een Grauwe vliegenvanger maakte de laatste dagen dankbaar gebruik van de ochtendzon om te jagen op de vliegende insecten die in de luwte van de elsensingel al vroeg actief werden. Je kon soms zelfs horen wanneer een insect werd “gesnapt”. Daar heb je dan wel de windstilte van een nazomers waddeneiland voor nodig. Door dat actieve jagen lijkt een zekere trots te zijn ontstaan die je terug ziet in de fiere houding van dit bescheiden gekleurde vogeltje. Je zou het ook anders kunnen zien: Je moet wel een beetje arrogant zijn om anderen zo actief op de huid te durven zitten.

"Kleine jager"

1 opmerking:

  1. Gelukkig, een echte Sjerp blog over beestjes in polders. Ik dacht al bij de titel HUH? Maar deze kleine jagers zijn net zo spectaculair als kleine jagers :-). Het is inderdaad wel heel gek om te zien hóe klein de gele kwikstaarten zijn als je er zo'n schapenkop vlak naast ziet. En Grauwe Vliegenvangers, daar heb ik een zwak voor, zelfs al zouden ze arrogant zijn....

    Leuk blog Sjerp.

    Groet,
    Marianne

    BeantwoordenVerwijderen