donderdag 27 februari 2014

Een bonte bedoening


Het slaphangende camouflagedoek van de “schuttersputjes” had zijn diensten bewezen. Het was té leeg en daardoor té guur in de polder waar, ergens tussen een soort van winter en een begin van lente, de mestlucht meer dan penetrant was. Op de terugweg trapte ik even langs de Rietplas. Het is voor mij niet de eerst aangewezen plek om natuur te beleven. Op de kaart heeft de plas best een aardige oppervlakte, maar er werd zo dicht omheen gebouwd, dat ik er voortdurend het gevoel heb dat ik op mijn rug word gekeken. En iemand heeft bedacht dat er nog ruimte was voor meer “wonen aan het water”. Nochtans grijpt de natuur haar kansen; op een eiland, met voldoende breed water om wandelaars en de meeste honden op afstand te houden

27-02-14 natuureiland op de Rietplas.

Vorige week al stuurde Marc van Leeuwen een enthousiast bericht dat de eerste, door hem geringde Scholeksters, weer in Houten waren afgelezen door Bram Borkent. De eerste kon ik dus al niet meer zijn, maar ik ben wel benieuwd hoe de toestroom van Scholeksters zich inmiddels heeft ontwikkeld. Niet slecht, zo blijkt, en er zitten meerdere vogels tussen met kleurringen. Scoop op het statief en turen maar. De meeste Bonte pieten staan op één poot te rusten. Je hebt alleen wel beide poten nodig om de codes te kunnen lezen. Scholeksters kunnen verbazingwekkend goed hinkelen. Als ze eenmaal in rust zijn en er komt een Meerkoet langszij, dan schuiven ze gedecideerd op één poot een stukje op. Een groep nieuwkomers zorgt voor reuring, gedrentel, gedraaf en tpiet-tpiet scenes en dat levert me de eerste codes op. Er zitten minstens twee die nog maar aan één poot geringd zijn. Die moeten ergens onderweg iets zijn verloren. In een uurtje lees ik zo van 9 vogels de codes en ben ik de tijd én de omgeving goeddeels vergeten. Thuis; op "wadertrack.nl", blijken er drie voor het eerst weer terug in het Houtense.
27-02-14 Houten-Rietplas, Scholekster met kleurringen; soms best lastig af te lezen.
Wat zou er aan die andere poot zitten?
Soms niks
"Stadsvogelen", het is me zomaar even gelukt. En eigenlijk passen die Scholeksters wel in dit decor; een beetje bont, een beetje opzichtig en luidruchtig. Er schiet me een titel te binnen, van een boek, die is blijven hangen: "Verwacht geen nachtegalen" van Hanneke den Held, over stadsnatuur. Misschien is dit wel de manier om het buiten in Nederland uit te houden: Niks verwachten en genieten van het moment en wat je voor de voeten komt. Het zal deze protestant niet makkelijk vallen om te vogelen als een boeddhist.
Voor meer informatie:
  1. "Extreem voorjaar". Door: Marc van Leeuwen. Houtens en Bunniks nieuws, pagina 36 (klik HIER).
  2. Website "Wadertrack" (klik: HIER)
Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2014

6 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal en ik heb gelijk de scholekstersite in mijn favorieten gezet. Ik zal voortaan ook de ringen melden. De eerste foto is ook echt heel mooi!
    groet,
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Maria
      Leuk om te lezen, dat je enthousiast bent geworden voor het lezen van kleurringen bij Scholeksters. Er wordt op meerdere plaatsen in het land geringd, dus je kunt overal tegenkomen, al helpt het wanneer de ringplaatsen in de buurt liggen.
      De korte notatie vind ik het prettigst.
      Succes en met een groet,
      Sjerp

      Verwijderen
  2. Hoi Sjerp,

    Wat leuk dat je in een keer 9 ringvogels had. Je hebt me op een idee gebracht, ik keek nog niet naar Scholliepootjes maar zal dat nu zeker ook doen. In de Waverhoek zijn ze inmiddels ook aangeland, elke keer een beetje meer, gelukkig is het uitzicht daar wel héél landelijk ;-).

    Groetjes,
    Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Marianne.
      Overal duiken nu mooie aantallen Scholeksters op. Al Grutto's bij jullie?
      Ik kijk naar ze uit.
      Met een groet,
      Sjerp

      Verwijderen
  3. Do they really have to put so many rings on bird Sjerp.
    I would have thought one was enough to track it.
    Nice shots of the Oystercatchers.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Thank you Roy for commenting on these pictures.
    The number of birds one can uniquely label is a calculation of the number of permutations based on the number of characters and colours you have. Oystercatchers are long-lived birds. For a given project investigators have to determine how many re-sighted labelled birds they need to answer their questions and than decide on the banding and coding system. Usually they end up with quite high numbers.
    Best regards, Sjerp

    BeantwoordenVerwijderen