woensdag 7 december 2011

Windkracht 6

Het is gelukt om meerdere agenda’s zo te bewerken dat ik vandaag de polder in kan om het weekeindewerk te compenseren. Na de heftige buien stap ik op de fiets en laat me door een straffe noordwester, over de brug en de Schalkwijkseweg blazen. Schone lucht waardoor je de polder geheel doorziet. Het Tetwijkse fietspad is met rijplaten bedekt die bij de half afgegraven uitkijkbult rechtdoor tussen de boomgaard en het spoor verder naar het zuiden zijn gelegd. Naast een knalgroene container staat een “Eco-toilet”. Een ontlastte bouwvakker stapt naar buiten en verbaast zich over deze man in 't groen "staatsbosbeheer zeker", op deze plaats en met dit weer. Hij werkt aan twee nieuwe duikers (63 resp. 100cm in doorsnede) die, eenmaal onder de spoorbaan gelegd, polder Blokhoven meer klimaatbestendig zullen maken. 

Groenlingen als herfstbladeren

Ondertussen dwarrelt een grote groep Groenlingen van Miltenburg’s uitgebloeide bloemenrand naar het westen.  De grondwerkman houdt meer van de heuvels van de Ardennen, ik van de ruimte van dit land. Beide hebben we ontzag voor onweer, hier buiten, en waarderen in deze tijd van het jaar het moderne thermoondergoed. Hij gaat met een “mooie hobby heb je” weer naar z’n karwei. Ik overweeg hoe ik verder zal gaan. Ver en zeer verspreid over de oostelijke polderhelft zie ik groepen Kol- en Brandganzen en ik laat me daarom naar de Pothuizerweg blazen. Maar ook hier blijken de vogels ver en is geen luwe plek te vinden die nauwkeuriger kijken mogelijk maakt. Vanaf het Overeind komt een rode “International” het land op tuffen om zijn percelen ganzenvrij te maken. Dat lukt, grote groepen landen bij de buren aan de noordoostzijde. Een Witgat stuift op vanuit de uitgebaggerde spoorsloot. Ik vervolg m’n oostelijke polderronde en maak een insteekje bij de “Hoge Boogerd” . Daar heb ik vanachter een coniferenhaag zicht op een paar honderd Kolganzen die steeds laag bij de grond blijven en zo het hoofd bieden aan de steeds harder wordende wind. Ook hier worden ze na m’n koffie verjaagd.

Kolganzen grazend bij windkracht 6

Een stukje verder het Overeind af heb ik het beste plekje van deze dag; in de luwte van een schapenschuur en weer wat dichter bij de vogels.  Die luwte is wel betrekkelijk; het stormt inmiddels geloof ik. Door de telescoop ziet de lucht eruit alsof het een warme dag is, ze trilt niet alleen door de wind die aan de poten van het statief rukt , maar vooral door de bewegingen in de lucht zelf. Nooit eerder zo gezien. Het valt me op dat de ganzen zich nu bijna net zo gedragen als wanneer het echt koud is; stukje lopen, zitten grazen en dan weer een stukje lopen enzovoort. Na een periode van eten volgt dan een kwartiertje rust, waarin een uiltje wordt geknapt en er in de ganzendarmen plaats wordt gemaakt voor een volgende snede herfstgras. Bij twee vogels ontwaar ik een halsring, maar door de afstand en doordat de vogels van me aflopen kan ik zelfs met vijftig maal de code niet lezen. Frustratie? Eigenlijk niet, ‘k heb koffie en koek en een heerlijke dezemboterham met boerenkaas (*). Best lekker zo’n fris december stormpje.

(*) van de "De Brienenshof" aan de Ossenwaard bij Cothen

2 opmerkingen:

  1. Hahaha desemboterham met boerenkaas!
    Heerlijk stukje Sjerp, ...

    Je zou het 'trillen' van de lucht wat kunnen beperken door je kijker een kleinere diameter te geven, dit is makkelijk zelf te doen door van zwart karton een 'dop' te maken met een kleiner gat erin. Hierdoor kijk je door een smallere koker en dat geeft minder onrust. Wil je toch de scherpte wat behouden zou je ook voor 3 of meer kleinere gaten kunnen gaan, ... zoals radioastronomie. Grappig dat dit verschijnsel ook bij harde wind optreedt, ik wist dat niet, wel logisch.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hello,

    Nice pictures of birds on your blog. I found your blog through Marianne's blog, one of your followers.

    I will follow you!
    Greetings from Canada, Louise

    BeantwoordenVerwijderen