Bezoekeffect

April 1966. Een zondagse middagwandeling door “het Witte zand” en de bossen van Hooghalen. Natte hei, zandverstuivingen en vliegdennen wisselen elkaar af. De handen van m’n vader dwingen mijn broertjes en mij voorzichtig op onze hurken. Rustig wijzend duidt hij ons een reegeit die alert knabbelt van de jonge vogelkers. Opgewonden fluisterend struinen we verder.  Een azende Buizerd (erg schaars toen, dus echt genieten) krijgt dezelfde voorzichtige aandacht. De verschrikt afvliegende Schreeuwekster (een Drentse Vlaamse gaai) had beter haar snavel kunnen houden. Ik krijg een zetje, instructies van pap en beklim de dichtschurende sparrentakken: “Adem inhouden bij het nest”. De zachte glans van de bruingroene eieren in de zorgzaam met plantenworteltjes en haar gevoerde diepe nestkom is indrukwekkend; we hebben een schat ontdekt. “Omstebeurt” mogen we kijken; zolang we maar onze adem inhouden. Onder de indruk gaan we stilletjes verder; niet omdat het moet, maar omdat het vanzelf spreekt dat hardop praten niet past bij dit struinen.

April 2009: Met m’n vader onder een waterige zonnetje op de trekker en in het weiland van Jan in polder Blokhoven. Pap duidt de vlucht van de Grutto met vanzelfsprekende zekerheid, “die komt van haar nest” en loopt feilloos naar de graskom met diepgroene eieren. Zijn: “Moet dat, vier van die hoge stokken?”, als hij me mijn vaste rondgang om het nest ziet maken, wordt onderstreept door een haast voelbare opluchting als de vogel weer op haar nest schuifelt. 

Vrijwillig beschermde broedende Kievit

Naar aanleiding van een eenvoudige veldproef en de publicatie van een SOVON rapport (klik HIER) is onder vrijwillige weidevogelbeschermers eindelijk het gesprek goed op gang gekomen over negatieve bijeffecten van legselbescherming. Het is moeilijk om onder ogen te zien en uit te leggen, dit zogenaamde bezoekeffect. Maar eerlijk gezegd, ik heb me nooit kunnen voorstellen dat er geen effect zou zijn van mijn aanwezigheid in het veld, laat staan wanneer ik een nest ga zoeken en er stokken bij plaats.

Natuur neemt gebeurtenissen zoals ze zijn. Ze heeft niet om mijn aanwezigheid gevraagd en die ook niet nodig. Maar ze reageert wel op mij, altijd !! Of ik haar nu betreed, vertrap, bekijk of fotografeer, bewonder of verstoor, er zit, loop of fiets, ze reageert, altijd zonder oordeel, maar ze reageert. Geen betere plek om te zijn voor mij. Dat maakt mij niet minder verantwoordelijk. Ik heb immers geleerd en weet, voel dat ik een cirkel van invloed om mij heen draag als ik achter de stal vandaan kom en via de betonplaat het land oploop. Het is daar, buiten net als met ons samenleven binnen onze gezinnen, families en bedrijven: het hélpt wanneer je je bewust bent van je “cirkel of influenece”. Dat bewustzijn kan je veel voldoening opleveren en frustraties besparen. Het is te leren, door veel buiten te zijn en daar te kijken of te luisteren en niet te veel te praten. En het is te leren van bescheiden oude buitenlui.

Je kunt reageren op dit bericht, door: Hieronder op reacties te klikken en je tekst in te typen.  Heb je een internet account selecteer dit dan bij "reageer als". Geen internet account? Selecteer dan "anoniem". Geef wel even je naam onder je reactie. Om SPAM te voorkomen wordt je gevraagd een woord na te typen. Moet lukken lijkt me.