Nog een beetje winter graag

Het zijn vaak m’n beste momenten in de polder. Een doordeweekse dag (nee, niet vandaag) met matig weer en weinig zicht, koud, maar geen wind. Dan is het zeldzaam stil en is er zo weinig verkeer, dat de Grauwe ganzen tot in de berm van de Achterdijk zitten. Mopperend schuifelen ze aan de kant of protesteren hartgrondig als ze op de vleugels gaan. Onzichtbaar zijn ze, maar de Kollen aan de achterkant van de boomgaard maken een heerlijk wintergeluid; het moeten er veel zijn. In de berm van de Pothuzierweg heb ik zicht op een groepje Grauwe en Kolganzen en kijk of er nog iets anders tussen zit. Een poosje sta ik zo te genieten van hun rustig gebabbel, als een eenzame wandelaar met een schuw hondje, of is het andersom, me schielijk passeren. Daarna zit het geluid van de avondspits op de Provinciale weg me een beetje in de weg als ik over het Overeind kar. Het wordt naar de achtergrond verdrongen door een grote groep ganzen die de veiligheid achter de boerderijen heeft opgezocht om te grazen; er is weer flink geschoten in de polder de afgelopen dagen. Ik heb zicht op zo’n 800 Brandganzen die wat verder grazen dan de 250 Kollen.

Kleine rietgans tussen de Kollen in Blokhoven Oost.
Een korte donkere snavel, met roze puntje,
de bovenzijde is lichter dan de flank.

Donker afstekende koppen op korte, lichtbruine, nekken. 
Formaat Kolgans of zelfs iets kleiner.
(Sorry voor de beeldkwaliteit, maar er was zo weinig licht
 dat zelfs de autofocus het liet afweten).

Meerdere keren heb ik de groep door gelopen met m’n telescoop voordat ik de donkere kopjes van Kleine rietganzen heb ontdekt. Die zien we hier niet vaak! Een keer eerder zag ik een groep van meer dan 100 vogels, niet ver van hier, achter de “Hoge Boogerd”, nu zijn het er drie. Kleine rieten komen na het broeden op Spitsbergen via Denemarken vaak al vroeg naar ZW Friesland. De rest van Nederland slaan ze daarna over om met z’n twaalfduizenden (dat is dan wel de hele wereldpopulatie) in (Zeeuws)-Vlaanderen te overwinteren. Meer info. Deze Blokhovense kleine rieten maken deel uit van het contingent vogels dat al weer bezig is aan een lange terugtocht naar het noorden waar een zomer vaak nog  koeler is dan onze winter.

Inderdaad, de lente komt er onontkoombaar aan,
straks en met niets verhullend licht. 
Laat mij nog even genieten van een winter die zo vroeg begon,
maar nog steeds op zich laat wachten.