zaterdag 26 maart 2011

Weidegang

Het weer is beslist minder lenteachtig dan de afgelopen dagen. Toch is het de moeite waard om een kijkje te nemen of er al legsels liggen bij Annah en Jan. De koeien gaan eerdaags de eerste percelen voorbeweiden en we willen ze voor zijn. Vogels genoeg: Op het perceel voor ons zit een drietal Grutto’s, er wordt vooral gevreten en soms worden de degens gekruist of wordt er gedreigd met breed gespreide staarten. Een vogel draait luid roepend een hoge baltsronde. We zijn blij ze weer hier te treffen.
Vrijwillig nog niet beschermde broedende Kievithaan


De meeste Kieviten zitten op de middelste percelen. Hier is ruige mest gestrooid; dankzij het gebruik van een nieuwe machine is het kostbare materiaal prachtig fijn verdeeld. Het lijkt de Kieviten hier goed te bevallen, want met de telescoop zijn 5 vogels te zien die op het nest zitten. Het blijft lastig om het jachtinstinct te onderdrukken en ze niet alvast, voor de zekerheid, op te zoeken en te marekeren. Maar de komende weken worden ze in het geheel niet bedreigd door de poten van grazende koeien. Ik teken de nesten globaal in op een perceelkaart. Twee paar Tureluurs schuifelen onopvallend karakteristiek in de buurt van de slootkanten. Maar ook deze soort maakt al een baltsvlucht. Spreeuwen foerageren als een compacte groep dan weer hier, dan weer daar. Ze hebben de laag voor ons langs vliegende Sperwer beduidend sneller in de peiling dan wij. Achter de “Hoge Boogerd” schroeven twee lichtgekleurde Buizerds omhoog, ze worden belaagd door grote meeuwen. Vijf Veldleeuweriken vliegen op van het perceel voor ons. In de slootkant slobbert een Krakeend.

Naar buiten !! Moet je die opgewonden koppen zien.




Koeienpoten op weg naar Kievithaan

Janek, het jongvee, dat al langer buiten is en ik zijn bevoorrecht omdat we er getuige van zijn dat vandaag de koeien voor het eerst de wei in gaan. Je leest de opwinding van de dieren alleen al af aan de stand van hun oren. En natuurlijk wordt er flink gedraafd, worden er elegante sprongen gemaakt en de onderlinge krachten gemeten door de koppen tegen elkaar te zetten en even flink te duwen. Een enkel beest wrijft de kop en hals over de grond. Tussen de poten van de koeien komen Witte kwikstaarten op insecten jagen. Jan beziet het vanaf zijn tractorstoel met eenzelfde genoegen als wij. Voorlopig kunnen z’n beesten hun gang gaan en we spreken af, dat hij een berichtje stuurt als de dames toe zijn aan een nieuw perceel. We zijn koud geworden en ’t is tijd om naar huis te gaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten