vrijdag 15 april 2011

Oerpolder

Na anderhalf uur rijden staan Siebe en ik al vroeg met een kop koffie wakker te worden op het plein voor de kerk van Koudum. Juist als een kleine graafmachine het kerkhof wordt opgereden voegt RenĂ© zich bij ons. Hij heeft ons uitgenodigd om een dag mee te gaan en in de polders van zuidwest Friesland kleurringen van Grutto’s af te lezen; een buitenkans om bij te scholen. 
Gruttoman, met unieke individuele kleurrcode

Aan het einde van een doodlopend wegje met zicht op de Heanmarpolder is het geluid van weidvogels overal.  Aan de oostkant van de kade langs de Hauksloot hebben we zicht op een grote moderne stal en wordt juist gras binnen gehaald, van een strak groen perceel, voor de koeien die daar binnen staan; hier wordt geboerd voor de wereldmarkt. In het westen een bult ruige mest achter een boerderij en in de verte de IJselmeerdijk. Het gewas is donkergroen, er bloeien pinksterbloemen en er groeit wat pitrus; hier wordt de natuur beheerd ten dienste van weidevogels. Kieviten op hun nest, Grutto’s die elkaar de grenzen van territoria bevechten, meerder paartjes Slobeenden die er rondscharrelen, Rietzangers en Rietgorzen, grote groepen fanatiek foeragerende Kemphanen, een prachtig Tapuitje en de zang van de Veldleeuwerik in de lucht. Alleen al door die Slobeenden had ik onze reis er al uit; vreemde lompe vorm, maar een prachtig getekende beest. En het is een gerust stellende gedachte dat deze weidevogelgemeenschap nog bestaat in Nederland. 

15-04-2011: Slobeend woerd in de Heanmar
De vogels trekken zich weinig aan van onze aanwezigheid, waardoor we wonderlijk dichtbij kunnen komen. In Blokhoven maken we dat zelden mee zo. Het is maar goed ook dat we dichtbij de vogels kunnen komen, want het vergt de nodige vaardigheid en regelmatig wat geduld om de soms erg verkleurde codes af te lezen. Over het hoe-en-waarom van dit project schrijf ik later wel eens, eerst even genieten.
Na de lunch blijven we "haken" bij een perceel ten oosten van Ferwoude. De topokaart geeft aan dat sommige stukken polder hier 3 meter onder NAP liggen! Juist brengt een vrouw Blauwe kiekendief de luchtmobiele weidevogelbrigade in het geweer. Na een tijdje keert de rust terug. Een Grutto zit ogenschijnlijk te pitten tussen de pinksterbloemen, maar even houdt hij z'n kop scheef. Hij heeft de hoge Buizerd aanmerkelijk eerder gezien dan wij. Geen wonder, ook hier lijden we aan een ernstige "blikvernauwing" en turen lang door onze telescopen om weer een paar geringde vogels bij te kunnen schrijven.

15-04-2011: Grutto; slapende waker

Rene weet nog een mooi perceel aan de weg van Warkum naar it Heideskip. Dit onooglijke plaatsje is beroemd in Friesland vanwege de wereldkampioenschappen fierljeppen en werd werd later landelijk bekend door Hylke Speersta’s boek “De Oerpolder”. Wat zouden de mensen die deze polders onttrokken aan de blubber er van zeggen als ze ons hier zagen “niksen” langs de kant van de weg? De betrokken boer heeft het water opgezet zodat de greppels via de drains vol zijn gelopen. Nu het voorjaar zo droog is heeft dat een magische aantrekkingskracht op weidevogels. Er is weer werk aan de winkel want de meerderheid van de Grutto’s blijkt hier een kleurcode te dragen. Daartussen broeden Kieviten en scharrelt een Tureluur zijn kostje bij elkaar in de greppelrand. 

's Avonds bij de friet op het stadplein van Workum komen we tot de conclusie: "Om op een dag als vandaag, in dit jaargetijde en op deze plek een hele dag en doelgericht achter de vogels aan te gaan; da’s een voorrecht !"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten